การเดินทางกลับจากการท่องเที่ยวนั้นเป็นไปอย่างเงียบกริบ เพราะทั้งอ้อนรักและจงอรหลับมาเกือบตลอดทาง ทั้งอยากหนีหน้าแล้วก็เพลียอีกด้วย จึงไม่เหลือแรงไว้ถ่างตาเป็นเพื่อนเขา ได้แค่ฝากชีวิตไว้กับมือของรามสูรก็แล้วกัน
เวลาสองทุ่มรถญี่ปุ่นสีขาวแล่นมาจอดที่หน้าบ้าน พร้อมกับอ้อนรักที่ตื่นขึ้นพอดีหลังจากการหลับมาเพราะดำน้ำใช้แรงมากจริง ๆ
“ขอบคุณมากค่ะพี่ราม” อ้อนรักเอ่ยขอบคุณเขาแล้วเธอก็ลงไปหยิบของที่หลังรถและคุณแม่ของเธอก็เดินลงมาด้วยกัน
“อ้อนพี่...”
“อ้อนเหนื่อยแล้วค่ะ กลับไปพักเถอะ” อ้อนรักตัดบทไปแล้วก็ขึ้นไปนอน ปล่อยให้เขายืนมองเธอตาละห้อยโดยไม่อาจจะตามเธอขึ้นไปด้านบนได้เลย
“ไอ้ราม...ปากมึงนี่นะ” ชายหนุ่มหงุดหงิดตัวเอง แม้จะจัดการเรื่องของปลายฝนเรียบร้อยแล้ว แต่ทว่าเรื่องของหัวใจยังไม่ได้จัดการอะไรเลย พรุ่งนี้แม้ว่าเป็นวันหยุดเขาก็ต้องเข้าไปจัดการงานด้วยตัวเองเพราะหนีงานมาสองวันแล้ว
ส่ว
