ทวงรักคืนเสน่หา

บนเตียงนอนที่รีสอร์ทริมทะเล จังหวัดระยอง ชายหนุ่มหญิงสาวกำลังประคองกันเข้ามาในห้อง ฝ่ายชายนั้นคือเชน ซึ่งเขาเพิ่งสำเร็จการศึกษา คณะวิศวกรรมศาสตร์ ส่วนฝ่ายหญิงนั้นคือเพียงเพ็ญ หญิงสาวก็เพิ่งสำเร็จการศึกษาคณะเศรษฐศาสตร์เช่นกัน ทั้งสองคนเป็นเพื่อนร่วมรุ่นในสมัยเรียนมัธยมปลายด้วยกัน เชนเป็นบุตรชายของเศรษฐีใหญ่ที่มีต้นตระกูลเป็นขุนนางมาก่อน ส่วนเพียงเพ็ญนั้นเป็นเพียงเด็กกำพร้าที่เรียนดี เลยได้ทุนการศึกษาและได้มาศึกษาต่อจวบจนกระทั่งสำเร็จการศึกษา เพื่อนๆ รุ่นเดียวกันก็เลยนัดกันมาเลี้ยงฉลองกันที่รีสอร์ทแห่งนี้ และด้วยความที่เคยสนิทสนมกันมาก่อนในตอนที่เรียนมัธยม เชนจึงอาสาพาเพียงเพ็ญมาส่งที่ห้องพัก ซึ่งหญิงสาวอยู่ในสภาพเมามาก แทบจะไม่ได้สติ ส่วนเพื่อนผู้หญิงคนอื่นๆ ก็เมามากเช่นกัน ถ้าจะให้พาเพียงเพ็ญมาส่งที่ห้อง ก็คงจะล้มคว่ำกันตรงไหนสักที่แน่ๆ “ไหวมั้ยพราว” ชายหนุ่มเอ่ยถามหญิงสาวที่ทำท่าผะอืดผะอม “ไหวๆๆ ยังไหว” เพียงเพ็ญเอ่ยเสียงอ้อแอ้ “เชนมีแฟนยัง” อยู่ดีๆ เพียงเพ็ญก็ถามไปเรื่องอื่น ไม่รู้ว่าเพราะความเมาหรือเปล่า เธอถึงกล้าถามเรื่องนี้กับชายหนุ่ม “ยังหรอก เรายังไม่คิดมีตอนนี้” เชนขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ในที่สุดเขาก็ตอบเพื่อนออกไป “ดีเลย” เพียงเพ็ญเอ่ยออกมาอย่างใจคิด “ดียังไงล่ะ” ยิ่งคุยกับเพียงเพ็ญเชนก็ยิ่งงง เขาไม่เข้าใจในสิ่งที่หญิงสาวพูด ยิ่งตอนนี้สติสัมปัชชัญญะเหลือไม่ถึงห้าสิบเปอร์เซ็นต์ เขายิ่งต้องตั้งสติกับคำพูดของหญิงสาว “ก็ดีไง คืนนี้เราไม่มีพันธะทั้งสอง มาลองทำอะไรแบบผู้ใหญ่กันดูมั้ย” เพียงเพ็ญเอ่ยออกมาอย่างที่เธอไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังเล่นกับไฟอยู่ “พราวพูดอะไรเนี่ย เมามากก็ไปนอนได้แล้ว” เชนกล่าวก่อนจะบรรจงวางร่างบางลงที่เตียง เขาเข้าใจในสิ่งที่หญิงสาวพูด แต่เขาก็ไม่อยากทำมัน เพราะเขาไม่อยากสูญเสียคำว่าเพื่อนไป “เมาไม่มากหรอก แต่ความอยากรู้น่ะสิ มันมากจนหยุดไม่ได้เลย” เพียงเพ็ญเอ่ยท่าทียั่วยวน เธอไม่รู้เลยว่าเธอกำลังทำให้เขาหวั่นไหวเป็นอย่างมาก ผู้ชายทั้งแท่งอย่างเชนจะทนได้ยังไง ในเมื่อผู้หญิงสาวสวยอย่างเพียงเพ็ญกำลังแสดงอาการยั่วยวน ถึงปากจะบอกว่าเพื่อนก็เถอะ แต่เวลาที่ความปรารถนามันคุกรุ่นขึ้นมา คำว่าเพื่อนก็ไม่อาจะหยุดมันไว้ได้ ทางที่ดีอย่าทำให้เขาไปถึงจุดนั้นเลย “ไปนอนได้แล้วพราว เราไม่อยากขึ้นชื่อว่าทำลายเพื่อนตัวเอง” เชนยังกล่าวอย่างใจเด็ดแม้ว่าความหนักแน่นในน้ำเสียงจะลดลงบ้าง “ไม่ต้องซีเรียสหรอกน่า มันก็แค่คืนนี้ อยู่กับเราเถอะนะ” เพียงเพ็ญไม่พูดเปล่า เธอรั้งร่างสูงของเขาเข้ามาหาตัวเอง แต่มันกลายเป็นทำให้เขาล้มลงมาทับร่างบางของเธอ ตอนนี้ใบหน้าสวยหวานและใบหน้าคมสันห่างกันเพียงแค่คืบเท่านั้น