ทวงรักคืนเสน่หา

มันคือวันไนท์

ค่ำคืนที่เร่าร้อนผ่านไป พร้อมกับร่างสองร่างที่หลับไหลไปเกือบจะพร้อมๆ กัน และก็กินเวลาเกือบเก้าโมงเช้า กว่าที่เชนจะลืมตาตื่นขึ้นมา เขาพบว่าร่างบางกำลังหลับใหลอยู่ เขาจึงปลุกเธอขึ้นมาจากนิทรา ก่อนที่จะสูดหายใจเข้าลึกๆ เพื่อเผชิญหน้ากับความจริง เขาจะทำอย่างไรดี เขาเพียงคนเดียวเท่านั้นที่รู้ว่าเธอบริสุทธิ์แค่ไหน เห็นทีเรื่องนี้มันคงจะไม่จบแค่การวันไนท์แสตนอย่างแน่นอน

“พราว เราคิดว่าเรามาลองคบกันดูเถอะ” เชนเอ่ยออกมาอย่างตัดสินใจ ในขณะที่เพียงเพ็ญนั้นก็ก้มหน้างุด ไม่กล้าแม้แต่จะสบตามองเขา

“ไม่หรอกเชน นี่มันคือวันไนท์ เชนไม่ต้องอยากมารู้สึกผิดจนขอคบกับเราเหรอก” เพียงเพ็ญเอ่ยออกมาอย่างตัดสินใจ เธอไม่ต้องการความสงสารใดๆ สิ่งที่เกิดขึ้นมันคือความเต็มใจของเธอ เพื่อพิสูจน์เรื่องบ้าๆ ที่เธอเคยโดนอดีตแฟนเก่าปรามาสเธอไว้ เชนเองก็ไม่ได้ผิดอะไร เพราะฉะนั้นเพียงเพ็ญจะให้เขารับผิดชอบโดยการคบกับเธอ มันก็ดูเป็นการเห็นแก่ตัวเกินไป

“เราไม่ได้รู้สึกผิด แต่เราไม่อยากเห็นแก่ตัวเอาเปรียบพราว” เชนกล่าวออกมาจากใจ ด้วยความที่เคยเป็นเพื่อนร่วมรุ่นกันมาก่อน จะให้เขาปัดความรับผิดชอบโดยไม่รู้สึกอะไร เขาคงทำไมได้

“เชนแค่คิดว่ามันคือวันไนท์ แล้วก็ไม่ต้องสนใจว่าผู้หญิงคนนั้นจะเป็นใคร เราก็จะไม่สนใจเหมือนกัน แต่ไม่ว่ายังไงเชนก็ยังเป็นเพื่อนของเรานะ ไม่ต้องรู้สึกผิดอะไรหรอก เราไม่เป็นไรจริงๆ” เพียงเพ็ญเก็บความเศร้าใจไว้ แล้วเธอก็ฝืนเงยหน้ามองหน้าชายหนุ่ม ก่อนจะยิ้มเพื่อแสดงความรู้สึกของเธอออกไป ว่าเธอไม่เป็นไรจริงๆ

“แล้วเราจะเป็นเหมือนเดิมได้เหรอพราว” เชนยังคงเอ่ยออกมาด้วยความกังวล

“เหมือนเดิมได้อยู่แล้ว เรื่องแค่นี้เอง เชนไม่ต้องห่วงหรอก แล้วก็ส่วนเรื่องป้องกันเดี๋ยวเราไปหาซื้อยาคุมกำเนิดฉุกเฉินกิน” เพียงเพ็ญเอ่ยอย่างชิวๆ ทั้งที่ในใจก็รู้สึกไม่ดีเท่าไหร่ เธอรู้สึกเสียดายพรหมจรรย์ที่เสียไป แต่จะทำยังไงได้ล่ะ ในเมื่อเธอเป็นคนเริ่มต้นเรื่องนี้ก่อนเอง

“ถ้าพราวยืนยันที่จะให้มันจบแบบนี้ เราก็ยอมรับการตัดสินใจของพราวนะ แต่ถ้าเกิดว่าพราวท้องขึ้นมา กลับมาหาเรา เราพร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อรับผิดชอบพราวนะ” เชนกล่าวออกมาอย่างตัดสินใจ ในเมื่อเพียงเพ็ญไม่ต้องการที่จะสานต่อกับเขา เขาก็คงต้องยอมรับการตัดสินใจของเธอ แต่หากว่าเธอตั้งครรภ์ขึ้นมา เขาก็พร้อมที่จะยอมรับเรื่องที่เกิดขึ้น