“ร้องไห้ทำไม” เขาถามอีกครั้ง
“ไม่ได้ร้องไห้ค่ะ...ทรายเข้าตาตะหาก” คนปากแข็งไม่ยอมรับความจริง
“เธอรู้ตัวบ้างไหมซาบรีน่า…ว่าเธอทำให้ฉันอยากจะร่วมรักกับเธอตรงนี้ให้รู้แล้วรู้รอด” น้ำเสียงและสายตาของเขา ยืนยันว่าอยากทำอย่างนั้นกับเธอจริงๆ
“เราควรจะจดจำกันในแบบนี้หรือ….” เธอว่าให้เขาได้คิด
“จดจำในแบบนี้…แล้วยังไง” เขาแกล้งไม่เข้าใจ
แต่ไม่ทันที่ซาบรีน่าจะกล่าวอะไรต่อจากนั้น เขาก็ชิงพูดขึ้นมาก่อน
“อ๋อ…เข้าใจละ เธอคงอยากจดจำกันในห้องนอน บนเตียงนุ่มๆใช่ไหม…ก็ฟังดูเข้าที แต่ขออุ่นเครื่องตรงนี้ก่อนก็แล้วกัน” กล่าวจบชายหนุ่มก็เอาแขนทั้งสองข้างคร่อมไว้ระหว่างลำตัวของเธอ พร้อมกับค้อมใบหน้า ก้มลงสูดไซ้กลิ่นกายหอมกรุ่น ฝังจมูกลงไปจูบซับความอบอุ่นที่ลาดไหล่ ตรงแอ่งอารมณ์ที่แลเห็นรอยยวบยุบใกล้กับกระดูกไหปลาร้า ไล่เรื่อยขึ้นไปถึงคอ คาง หยุดขบเม้มเล็มเลียอยู่ที่ติ่งหูอ่อนๆ จนหญิงสาวไม่อาจซ่อ
