ซาบรีน่ายังจดจำอารมณ์พิศวาสของคริสโตเฟอร์ได้ดี เขาคือผู้ชายคนแรกที่ทำให้เธอรู้ลึกซึ้งในความสัมพันธ์ของหนุ่มสาว เขาสอนให้เธอได้รู้จักความรัก การเติมเต็มที่สมบูรณ์แบบจากเขา ช่วยทำให้เธอได้หลุดออกมาจากโลกแคบๆที่ห่อหุ้มตัวเธอเอาไว้เหมือนดักแด้
“ถ้างั้นเราไม่ควรทรมานกัน” เขาสรุปพร้อมกับกวาดสายตาไปที่กองฟาง ท่าท่าเหมือนจะคว้าร่างน้อยๆของเธอขึ้นอุ้ม
“ไม่ได้นะคะ…แม่กับเดลอาจมองอยู่” เธอให้สติเขา
ชายหนุ่มพ่นลมหายใจอันหนักอึ้งออกจากอก พยายามสะกดกลั้นความต้องการ จากนั้นก็รั้งร่างของหญิงสาวตรงหน้ามากอดอีกครั้ง ระดมจูบไปตามพวงแก้มและซอกคอของซาบรีน่าเหมือนไม่อยากจากลา
เหมือนรู้ใจเธอ สายลมอ้อยอิ่งช่วยโอบรั้งเขาเอาไว้เหมือนไม่อยากให้เขาจากไป คริสโตเฟอร์ค่อยๆคลายนิ้วของเธอและเขาที่สอดประสานกันแน่น ตัดใจปล่อยมือช้าๆ เดินจากไปที่รถม้าและคนขับซึ่งรออยู่ ซาบรีน่ายืนส่งจนรถม้าลับหายไปในความมืด
ที่คฤหาส
