“อะไรนะ!...เขาต้องการให้หนูกลับไปอยู่ที่คฤหาสน์ แม่ไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม”
“ค่ะ เขาต้องการให้หนูไปอยู่กับเขาที่คฤหาสน์”
“ในฐานะอะไร?....” โซเฟียช้อนช่อผมบางส่วนที่ตกลงมาบังสายตา กลับไปทัดเอาที่หลังใบหู ยิงคำถามถึงความ
ต้องการอันคลุมเครือของคริสโตเฟอร์ให้ลูกสาวได้คิด
“เขาอยากให้หนูไปช่วยแบ่งเบาภาระของมาธาร์ ช่วยดูแลความเรียบร้อยของบ้าน”
“อืม…แม่รู้ว่าหนูพยายามจะอธิบายให้ดูดี แต่แม่ยังรู้สึกว่ามันคลุมเครืออยู่ดีว่าคริสโตเฟอร์จะให้ลูกสาวแม่ไปทำอะไร
ช่วยงานบ้านงานเรือน ช่วยงานเอกสาร เป็นแม่บ้าน หรือว่าภรรยา?”
“แม่คะ…” ลูกสาวนิ่วหน้า เมื่อคนเป็นแม่พยายามตะล่อมจะเอาคำตอบ แถมยังจาระไนอย่างรู้ทันเล่ห์ของผู้ชาย
“แม่ไม่มีวันจะส่งลูกสาวแม่ไปสังเวยสวาทผู้ชายคนไหน” น้ำเสียงของโซเฟียเหมือนแม่นกที่กำลังกางปีกปกป้องลูก
ตามสัญชาติญาณของความเป็นแม่ เมื่อได้กลิ่นนักล่าที่เฉียดกรายเข้ามาใกล้รังนอน
