คีรีสบตากับมารดา เมื่อได้เอ่ยความในใจออกมา สิ่งที่เขาพึ่งจะพูดมันออกไป เป็นความรู้สึกที่ออกมาจากใจทุกอย่าง แม้คนที่เขาอยากให้ฟัง เธอจะยังนั่งนิ่ง โดยไม่เอ่ยสิ่งใด แต่อย่างน้อยๆ เขาก็ดีใจที่เธอนั่งฟัง ไม่ใช่การเดินหนีกัน
ผู้เจ็บพักฟื้นที่โรงพยาบาลเกือบสัปดาห์ เพื่อทำการรักษา อาการโดยรวมไม่ได้น่าห่วงสักเท่าไหร่ เขายังพูดเก่ง ยังยิ้มได้ แทบไม่แสดงอาการเจ็บปวดออกมาด้วยซ้ำไป เมื่อยามที่ได้คนเฝ้าไข้ เป็นคนที่ถูกใจ
วันนี้เป็นอีกวัน ที่เพียงฝันต้องมาอยู่เป็นเพื่อนบุตรชายของแม่วี โดยที่เธอเต็มใจที่จะมา ทั้งที่จริง เธอยังอยากรักษาระยะห่าง รู้สึกว่า การกระทำของเขา ไม่ควรได้รับบทลงโทษในเรื่องของเธอเพียงเท่านั้น แม้วูบหนึ่ง ที่เธออยากให้เขารับรู้ถึงความเจ็บปวดแบบที่เธอเจ็บบ้าง แต่เธอก็ไม่เห็นว่ามันจะมีประโยชน์อะไรทั้งนั้น เพราะลึกๆ เธอก็ไม่ได้หวังที่จะลงโทษหรือแก้แค้นใคร เธอรู้ดี ว่าการวิ่งตาม มันไ
