"...พ่ายแพ้ให้กับความพยายามอย่างนั้นหรอคะ"
เพียงฝันแสยะยิ้มให้กับคำพูดประโยคนั้น รู้สึกขำกับชีวิตของตัวเองมากๆ ทำไมเขาไม่คิดได้แบบนี้ ในตอนที่เธอเพียรพยายาม เขาจะมาทำแบบนี้ ในวันที่เธอยอมแพ้แล้วทำไมกัน
"ถ้าคิดว่าตัวเองมีความอดทนขนาดนั้น ก็ตามสบายเถอะค่ะ"
"อย่านะฝัน อย่ายอมมันขนาดนั้น"
สปายรีบร้องห้าม แล้วเธอก็เลือกที่จะสาธยายคำพูดประโยคนั้น เพื่อให้มันเข้าใจและฟังง่ายมากกว่าเดิม
"ที่ฉันบอกแบบนั้น ไม่ใช่ว่าฉันให้โอกาส ฉันแค่ไม่อยากเสียเวลาที่จะคัดค้าน เพราะถ้าเขาจะมีเวลาว่างมากขนาดนั้น ก็ปล่อยให้เขาทำต่อไป แล้วฉันก็จะยังยืนยันคำพูดเดิมไม่เปลี่ยนใจ ว่าต่อให้เขาพยายามแค่ไหน ฉันก็ไม่มีวันกลับไปยืนในจุดเดิม"
เธอเพิ่มเติมคำพูดของตัวเองจนพอใจ ก่อนจะสะบัดมือหนาออกห่างอย่างไม่ใยดี เธอไม่เคยคิดหรอกว่าตัวเองจะเข้มแข็งได้อย่างนี้ เพียงแต่เหตุการณ์ที่ผ่านมา มันบอกย้ำกับเธอว่า ถ้าเธอไม่อยากกลั
