"อยากยืนตากหมอก ตากลม ตากฝนก็ตามสบาย เพราะต่อให้พี่ยืนอยู่ตรงนี้จนล้มลงไปต่อหน้า ฝันก็จะไม่ชายตาแล.."
คำพูดที่ปราศจากเยื้อใย ทำให้คีรีขยับกายหมายจะเข้าไปใกล้ แต่อีกคนกลับขยับถอยห่างไป มันยิ่งทำให้ร่างของเขาและเธอไกลกัน
"อย่าเอาความรักที่ฝันเคยมีให้ มาเป็นเครื่องต่อรองกับสิ่งใด เพราะเรื่องบางเรื่อง มันก็สายเกินกว่าจะอยากรับฟัง.."
"...ถ้าพี่ยังฉลาด เหมือนคีรีคนเดิม พี่ก็คงจะกลับไปในที่ของตัวเอง แล้วไม่ต้องกลับมาเจอกันอีกเลย"
"ไม่หรอกฝัน ถึงยังไงพี่จะไม่ยอมทำแบบนั้น"
เขารีบพูดตามหลัง แม้ว่าเธอจะก้าวถอยห่าง ใจจริงเขาอยากจะตามเธอให้ไกลกว่านั้น อยากตามเข้าไปเพื่อให้ได้ปรับความเข้าใจกัน แต่ถ้าทำอย่างนั้น เห็นว่า ทุกสิ่งทุกอย่างมีแต่จะแย่ลงไป
"พี่จะง้อจนกว่าฝันจะใจอ่อน.."
"...พี่จะไม่ท้อ แม้ว่าต้องง้อนานแค่ไหน"
เขาร้องตามหลังไวๆ แม้อีกคนจะไม่ได้หันกลับมาก็ตาม
"พี่จะมาที่บ้านฝันทุกวั
