"ค่ะ...เหม็น…"
ภริดาพูดยังไม่ทันขาดคำ เธอก็ต้องกระโจนลงจากเตียง วิ่งเข้าห้องน้ำ แล้วอาเจียนออกมา แต่เพราะยังไม่ได้กินข้าวเช้า สิ่งที่ออกมาจึงมีเพียงแค่น้ำเท่านั้น
แม่แก้วเดินตามเข้าในห้องน้ำ ท่านลูบหลังลูกสาวด้วยความเป็นห่วง
"ไม่สบายหรือเปล่าลูก ปวดท้องหรือเป็นโรคกระเพาะหรือเปล่า"
ภริดาส่ายหน้าทั้งที่ยังก้มอาเจียนอยู่กับชักโครก พอดีขึ้นแล้วเธอจึงลุกขึ้นไปบ้วนปาก ล้างหน้าล้างตาที่อ่างล้างหน้า
แม่แก้วถอยออกมามองลูกอยู่หน้าประตูห้องน้ำ เพราะท่านกลัวว่าลูกสาวจะเหม็นกลิ่นกระเทียมเจียวจากตัวเองจนอาเจียนออกมาอีก
"อาบน้ำล้างหน้า ก็น่าจะดีขึ้นแล้วล่ะค่ะ เดี๋ยวดาจะลงไปกินข้าวนะคะ"
"งั้นแม่ลงไปเตรียมอาหารเช้าไว้รอนะลูก ถ้าไม่ไหวจริงๆหรือมีอะไรก็ตะโกนเรียกแม่ดัง ๆ นะ"
"ค่ะ คุณแม่"
…
สายน้ำอุ่นที่รินรดกาย ไม่ได้ทำให้รู้สึกดีขึ้นเลย เธอยังคงเวียนหัวอยู่เหมือนเดิม ทั้งยังมีอาการพะอืดพะอมตลอดด้ว
