“งั้นเดี๋ยวผมโทรตามให้”
“ไม่ต้อง”
น้ำเสียงทุ้มแต่ทรงพลังของผู้เข้ามาใหม่ทำให้ทุกคนหันไปมอง แล้วก็ต้องตกอยู่ในความเงียบครู่หนึ่งเมื่อชายหนุ่มร่างสูงสวมเสื้อกาวน์ทับเชิ้ตข้างในคือคนที่ทุกคนรออยู่
“นี่ไง ลูกชายเจ้าของโรง’ บาล” วิรดาหันมากระซิบกระซาบกับเธอ
“คนนี้เหรอคะ” อัจจิมาทำตาโตเมื่อรู้ว่าคนที่สาวรุ่นพี่พูดถึงในห้องเสื้อผ้าคือพิธา ผู้ชายที่เธอมีสัมพันธ์ด้วยในฐานะคู่นอน
นิพนธ์ วิวัฒเมธากุล
พิธา วิวัฒเมธากุล
ให้ตายสิ ทำไมเธอถึงนึกไม่ได้นะว่าเขากับคุณนิพนธ์ใช้นามสกุลเดียวกัน
สาเหตุที่เธอไม่เคยสงสัยในความเป็นญาติเพราะทั้งสองคนใช้คนละนามสกุลกัน เหมือนนิรุทจะเคยบอกเธอว่าเขาใช้นามสกุลของมารดา
“ผมต้องขอโทษทุกคนด้วยนะครับที่ทำให้ต้องเสียเวลา พอดีมีคนไข้ฉุกเฉินเข้ามาเลยต้องไปดูคนไข้ก่อน ผมรู้ว่าตัวเองทำไม่เหมาะสมที่ให้ทุกคนต้องมารอแบบนี้ แต่ด้วยความที่ผมเป็นหมอ ไม่ว่าจะมีอะไรรอผมอยู่ ผมก็ท
