“อื้ออออ” เสียงหาวดังๆ พลางบิดกายไปมาของร่างบางบนที่นอนในช่วงเช้า น้ำค้างเปิดเปลือกตาสู้แสงอาทิตย์ที่สอดแทรกเข้ามาผ่านม่านหน้าต่าง
คนตัวเล็กสะบัดศีรษะอันหนักอึ้งของตนเอง มือเรียวกุมผ้าห่มผืนหนาที่ปลุกคลุมร่างกาย ก่อนกระพริบตาถี่ๆ ประมวลเรื่องราวของค่ำคืนที่ผ่านมา
กวาดสายตามองตามเตียงยับยู่ยี่ก็ต้องเบิกโพล่งตกใจ รอยเลือด!
กรี้สสสสสสส! เมื่อคืนเธอเมา!
จำได้ว่าภาพสุดท้ายคืออยู่บนหลังคลื่น เขาแบกเธอเข้าห้องก่อนจะพานอนบนเตียง…
เดี๋ยวนะ นอนบนเตียงหลังจากนั้นก็!
“ตื่นแล้วเหรอค้าบ เมีย” เสียงทุ้มทักทายปลุกคนที่อยู่ในห้วงจิตนาการหันขวับมอง ใบหน้าหล่อเหลายิ้มสดใสไม่ทุกข์ร้อนราวกับภาคภูมิใจ
“เมื่อคืนนายทำอะไรฉัน” น้ำค้างกัดฟันกรอก อยากซัดหมอนใส่ไอ้คนหน้าด้าน เขากล้าดียังไงมาเรียกเธอว่าเมีย!
มันจะมากไปแล้วนะคลื่น!
“ฉันทำฝ่ายเดียวที่ไหน เมื่อคืนเราทำด้วยกัน”
“ไอ้…” เขาหย่อนกายนั่งลงตรงหน้าก่อ
