ร่างเล็กนั่งอยู่ตรงป้ายประจำทางซึ่งไม่ห่างไกลจากมหาลัยฯ เท่าไหร่นัก คุยกับวีนาเสร็จน้ำค้างก็ขอตัวออกมาทันที เธอไม่ได้รับปากหรือพูดอะไรกับคนซึ่งขอร้องอ้อนวอนตนเองแม้แต่น้อย
ยอมรับว่ารู้สึกไม่ดี เนื่องจากเรื่องที่วีนาขอร้องครั้งนี้มันมีอิทธิพลต่อใจเธอ เพราะบัดนี้ตนเองก็รักคลื่นอยู่เต็มหัวใจ แล้วคลื่นล่ะที่บอกว่าจะจีบ จะจริงจัง เขาหมายความเช่นนั้นหรือเปล่า
ซ่า! ซ่า!
สายฝนเทกระหน่ำลงมาจนพื้นเปียกแฉะ น้ำค้างระบายลมหายใจแผ่วเบาก่อนเงยหน้าขึ้นแหงนมองท้องฟ้า เธอต้องการเวลาเพื่อทบทวนอะไรบางอย่างสักนิด…
อย่างน้อยก็จนกว่าจะสามารถตัดสินใจได้ว่า ควรก้าวออกมาจากคฤหาสน์หลังงามที่อาศัยอยู่ตั้งแต่เด็กหรือเปล่า
“ฮะ…ฮึก!” ทว่าเสียงของใครคนหนึ่งกลับเรียกสายตาของคนตัวเล็กที่นั่งสงบนิ่งให้หันไปสนใจ หัวคิ้วเรียงสวยขมวดเข้าหากัน มองดูจากมุมนี้ผู้หญิงคนนั้นหล่อนดูแตกสลายเหลือเกิน
หญิงสาวในชุดนักศึกษาที่แต่งก
