วีTalk
"ขออนุญาตแนะนำโปรโมชั่นนะคะ คู่รักคู่ไหนถ่ายรูปคู่ออกมาถูกใจเจ้าของร้านที่สุด จะได้รับประทานอาหารฟรีไปเลยค่ะ"
"ฟรีเลยหรอคะ"
"ค่ะ ฟรีทุกอย่าง ทุกเมนู ในร้านเลย"
ฟรี!!! ได้ยินไหมว่ามันฟรี
ถ้าได้กินฟรีวันนี้ ฉันก็จะมีเงินเหลือต่อชีวิตไปถึงสิ้นเดือนแน่นอน ทำไมโชคเข้าข้างแบบนี้
"ไม่ทราบว่าลูกค้าจะร่วมกิจกรรมไหมคะ"
ฉันมองไปที่คู่รักของฉันที่นั่งฝั่งตรงข้าม แต่เขากลับส่ายหน้าไปมา
ส่ายหน้าทำไม ฉันไม่ได้ถามความเห็นสักนิดหน่อย
"ร่วมค่ะ ร่วมแน่นอน"
"งั้นรอสักครู่นะคะเดี๋ยวจะมีพนักงานมาเชิญไปที่ฉากของเรา"
"ทำไมไม่ถามกันสักคำเลยวี" เขาถามขึ้นอย่างเสียงดัง
ทำไมต้องเสียงดังด้วยอะ
"ไม่ต้องมาตีหน้าเศร้า ไหนบอกจะเลี้ยงไงนี่มาตีเนียนกินฟรีหรอ"
"ฉันไม่มีเงินเลยต้องประหยัด ฉันเอาเงินเดือนที่แม่ให้มาไปจ่ายค่าสินสอดแบมบูแล้ว เลยต้องประหยัด"
"..."
"ถ้าคุณไม่พอใจก็ไม่เป็นไร สั่งเลยก็ได้เดี๋ยวฉันจ่ายเอง" ฉันยื่นเมนูให้เขา
"เชิญคุณลูกค้าทางนี้เลยค่ะ"
"เอ่อ คือเราขอยก"
"ทางไหนครับ "
เขาลุกแล้วเดินตามพนักงานไป
ตานี้แพ้คนอ้อน แพ้น้ำตาสินะถึงรีบไปอย่างไว
ฉันนี่มันนักแสดงดีเด่นจริงๆ ได้กินฟรีแน่ๆ
"เดียวรอเราเซตฉากนิดนึงนะคะ คุณลูกค้าคิดท่ารอเลยค่ะ"
เขาพาเรามาที่ในร้าน มันมีฉากที่ถูกตบแต่งด้วยดอกไม้เยอะมากๆ แงง อยากแต่งงานเลยอะ
"เดียวคุณให้ฉันขี่หลังนะแล้วก็ยิ้มให้มีความสุขที่สุด"
ฉันบอกเขาที่ยืนทำหน้างงอยู่ เราต้องคิดท่าใหม่ๆจะได้ไม่เหมือนคนอื่น
"หลังฉันไม่หักรึไงล่ะ"
"หยาบคายมาก"
ฉันใช้สายตามองเขาแบบดุๆ ไหนบอกว่าฉันไม่อ้วนไง
"ก็ได้ๆ"
"พร้อมยังคะลูกค้า"
"พร้อมมากค่ะ"
"เดี๋ยวเราจะถ่าย3รูปนะคะ สามารถเปลี่ยนท่าได้3ครั้ง เชิญลูกค้าเลยค่ะ"
ฉันจับมือคู่รักเข้ามาในฉากแล้ว กระโดดขี่หลัง
"ยิ้มให้มีความสุขด้วยนะ เอาเหมือนเราเป็นแฟนกันอะ" ฉันกระซิบบรีฟงานเขาอีกรอบ
"รูปแรกนะคะ 1 2 3"
ฉันยิ้มแบบตาหยี แล้วเอาหน้าวางที่ไหล่เขา
"รูปสองครับ 1 2 3"
ครั้งนี้ฉันเปลี่ยนเป็น เอาคางวางที่หัวเขาแล้วทำมือสองนิ้ววางบนหัวตัวเอง
"รูปที่สามครับ 1 2 3"
รูปที่สามแล้วเอาไงดีเนี้ย มันต้องเด็ดๆเดียวไม่ชนะ
ครั้งนี้ฉันกอดคอแล้วก้มลงไปหาเขาอีกครั้ง ก่อนจะหอมแก้มค้างไว้
ใช่แล้ว.....
ฉันหอมแก้มเขา ก็มันอยากได้รางวัลหนิ
"น่ารักมากๆเลยค่ะ เดี๋ยวทางเราได้รูปแล้วจะเอาไปให้เจ้าของร้านตัดสิน และจะรีบไปแจ้งผลนะคะ"
"ค่ะ ขอบคุณนะคะ"
ฉันกำลังจะเดินออกไป แต่เดี๋ยวนะแล้วทำไมคุณวินเขาไม่เดินมาเนีย ยืนตัวแข็งอยู่ได้
"ออกมาได้แล้ว"
ฉันต้องไปลากเขาออกมาที่โต๊ะ
"ต้องทำขนาดนี้เลยหรอ "
"ใช่ เราต้องได้กินฟรี"
"เธอนี่นะวี"
"อะไรกันหนักหนาก็แค่หอมแก้มเอง จะหอมคืนไหมมาดิ"
ตานี่ไม่รู้เป็นไร หวงตัวเป็นบ้าเลย
"แล้วคุณได้ยิ้มแบบที่ฉันบอกรึเปล่า"
"ยิ้มครับ ทำตามทุกอย่างที่สั่งเลยครับ"
"ดีมาก ยังไงเราก็ต้องชนะอยู่แล้ว"
มาร์วินTalk
ผมอึ้งมากที่เธอหอมแก้มผม เด็กนี้อยากกินของฟรีถึงต้องทำขนาดนี้เลยหรอวะ
เธอดูมั่นใจมากๆว่าเราจะชนะ ค่อยดูนะถ้าไม่ชนะผมจะหัวเราะให้ดังๆเลย
"นี้คือรูปของลูกค้านะคะ ทางเราต้องเสียใจด้วยค่ะลูกค้าโต๊ะนั้นชนะค่ะ เอาไว้มาร่วมกิจกรรมกันใหม่นะคะ"
วีหยิบรูปมาจากพนักงานแล้วทำหน้าเศร้า มันต้องขนาดนี้เลยหรอวะ จากที่ผมจะหัวเราะเธอกลายเป็นไม่กล้าแล้ว
"ไม่ต้องเศร้าขนาดนั้นหรอกเดี๋ยวฉันเลี้ยงเธอเองก็ได้"
"รูปเราไม่ดีตรงไหนอะ เหมือนคนที่รักกันมาเป็นสิบๆปีเลย"
วีวางรูปลงที่โต๊ะ
เธอดูเศร้ามากๆเลยที่ไม่ชนะ
ผมมองรูปทั้ง3รูปแล้วก็อดยิ้มไม่ได้ มันก็น่ารักจริงๆแหละ แต่คนอื่นเขาอาจจะทำดีกว่า
"ขอรูปนึงนะ"
ผมหยิบรูปที่วีหอมแก้มผมมา น่ารักฉิบหายเวลาเธอยิ้มแบบนี้ ผมมองมันแล้วก็อดยิ้มตามไม่ได้เลย
"ฉันไม่น่าไปหวังไว้เยอะเลยอะ "
"ไม่ต้องมาเศร้าหรอก สั่งเลยเดี๋ยวเลี้ยง"
ผมหยิบรูปใส่กระเป๋าตังแล้ว หยิบเมนูให้เธอ
"ไม่อะ คุณนั่นแหละสั่งเลยฉันบอกจะเลี้ยงก็ต้องเลี้ยง"
คนจริงนะเนี่ยบอกจะเลี้ยงก็เลี้ยง
"แต่อย่าสั่งเยอะนะ เดี๋ยวจะได้ล้างจานอีก"
"มีงบเท่าไหร่"
"ตอนนี้ฉันมีเงินติดตัว4000 จะกินเท่าไหร่ก็ได้แต่ฉันต้องอยู่ให้ถึงสิ้นเดือน"
4000หรอ อยู่ให้ถึงสิ้นเดือน ไปกินก๋วยเตี๋ยวข้างนอกดีกว่าไหมวะ
"ไม่ต้องเกรงใจสั่งเลย จริงๆก็มีเงินเก็บอยู่เดี๋ยวไปเบิกมาใช้ก็ได้"
ผมละส่งสารจริงๆ ก็เลยสั่งไปสองสามอย่าง
ผมพยายามเซฟเงินเธอที่สุดแล้ว มันก็เลยหมดไปพันกว่าบาท
"กินของหวานต่อไหม"
"ไม่อะ ขอไปดูกระเป๋าก่อนค่อยกลับได้ไหม"
ไม่มีเงินแต่อยากไปดูกระเป๋า?
"ไหนบอกไม่มีเงิน "
"แค่ดู ไม่ได้ซื้อ"
ผมทำได้แค่เดินตามเธอไปครับ จะดูว่าแค่เดินดูจริงไหม
"สวยเนาะว่าไหม ไม่น่าจนเลยเดือนนี้"
ท่าทางเธอมันน่าเอ็นดูมากๆเลยครับ
"อยากได้หรอ"
"อืม ซื้อให้หน่อยสิ"
วีจ้องตาผม แล้วกะพริบตาถี่ๆ ให้ตายสิผมเหมือนกำลังโดนเธอสะกดจิตอยู่ ผมกำลังตกเข้าไปในโลกของเธอ
"ล้อเล่นหรอกนะ อยู่นี้ก่อนนะเดียวเดือนหน้าเราค่อยไปอยู่ด้วยกัน"
วีเก็บมันไว้ที่เดิมแล้วบอกลา
"เดียวซื้อให้"
"จริงปะ"
"อืม แต่อ้อนก่อนดิ"
"เอาฟิวไหน "
"ฟิวแฟน"
"ที่รักคะ เค้าอยากได้กระเป๋ามันน่ารักมากๆเลยนะ เหมาะกับเค้ามากเลยดูสิ" เธอพูดแล้วไปหยิบมันมาสะพาย
โห้ โลกของผมเปลี่ยนไปเลยครับ เธอไม่ใช่เด็กแสบแล้ว เธอมันน่ารักมากๆเลยตอนนี้ ใจผมไม่ไหวจริงๆ
เอาหมดทั้งร้านเลยไหมอ้อนแบบนี้
"ที่รักเงียบทำไมคะ "
วีเดินมาหาผมใกล้ๆแล้วเกาะแขน
"ถ้าซื้อให้เค้าจะเป็นเด็กดีไม่ดื้อเลยสักนิด"
วียังไม่หยุดครับ เธอยังคงอ้อนผมแบบเรื่อยๆ
"นี่ ทำไมไม่พูดอะไรเลยนะ จะซื้อให้ไหมเนี่ย"
"อืม เอาสีไหนละ"
"แงง น่ารักจังพี่วินของหนู เอาสีนี้ค่ะ"
ผมพาเธอเดินมาจ่ายตังที่เค้าท์เตอร์ มันก็ไม่เท่าไหร่หรอกครับ เกือบๆ2หมื่น
แต่เธออ้อนขนาดนี้ผมอยากจะซื้อห้างให้เลย
"เอาอะไรอีกไหม"
"จะซื้อให้อีกหรอ"
"อยากได้อะไรละ"
"ไม่เอาเกรงใจ"
"งั้นขอฉันไปดูเสื้อหน่อยนะ"
"โอเคไปดิ"
วีเดินมาเกาะแขนผมไว้ เกาะทำไมวะผมงงแล้วนะ
"มองทำไมก็แค่อยากเกาะ ฟิวแฟนไง"
ผมพยักหน้าแล้วเดินมาที่ร้านเสื้อร้านประจำ ให้ตายสิผมต้องยิ้มให้กับการกระทำแบบนี้ของเธออีกกี่ครั้งวะ
ผมพาเดินมาที่ร้านเสื้อร้านประจำของผม
"สวัสดีค่ะคุณมาร์วิน ทางเราไม่ทราบว่าคุณจะมาเลยไม่"
"ไม่เป็นไรครับ ผมแวะมาดูสูทเฉยๆ"
"งั้นเชิญทางนี้เลยค่ะ"
"นั่งรอก่อนนะ"
ผมบอกคนที่เกาะแขนผมไม่ยอมปล่อย หน้าเธอง่วงมากๆ อิ่มแล้วก็จะนอนเลยหรอ
"ดูแลผู้หญิงของผมด้วย"
ผมสั่งพนักงานแล้วเดินมาดูเสื้อ
ผมเลือกมันอยู่ประมาณเกือบๆ20นาที พอเดินออกมาก็เห็นว่าวีหลับไปแล้ว
"วี " ผมเรียกชื่อเธอเบาๆ
"เสร็จแล้วหรอ"
"อืม ง่วง?"
"อืม ง่วงมาก"
"งั้นกลับกัน เดี๋ยวไปส่ง เธอขับรถไม่ได้หรอก"
"แต่พรุ่งนี้ฉันมีเรียน"
"ตื่นมารถก็จะอยู่ที่คอนโดเธอแล้ว"
วีพยักหน้าแล้วลุกขึ้นถือถุงกระเป๋า และเกาะแขนผมเหมือนเดิม
"เกาะไม่ได้หรอ" เธอเห็นผมมองหน้าก็เลยถามออกมา
"ได้ แต่ห้ามหลับนะถึงรถค่อยหลับ"
ผมพาวีเดินมาที่รถของผม ก่อนจะพาเธอนั่งไปที่เบาะข้างๆคนขับ แล้วเอนเบาะให้เหมาะกับการนอน แล้วก็คาดเข็มขัดให้ด้วย
"ดูแลดีจัง ถ้าเป็นแฟนนี่รักตายเลยนะ"
วีพูดขึ้นขณะที่ผมกำลังคาดเข็มขัดตัวเอง
"งั้นก็มาเป็นแฟนดิ เดี๋ยวจะดูแลให้ดีเลย"
ผมจ้องหน้าเธอแล้วพูด ไม่คิดเลยว่าวีจะมีมุมน่ารัก อ้อนๆแบบนี้ด้วย เธอจะรู้ไหมวะว่าตอนเธออ้อนมันโคตรน่ารัก
เราสบตากันราวๆเกือบนาที จนวีหน้าแดงและรีบหลับตาลง