วีTalk
"อืออออ" ฉันขยับตัวเบาๆ
ทำไมวันนี้นอนแล้วปวดหลังจัง นอนไม่สบายเลย
ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นแล้วมองรอบๆ เห้ยฉันไม่ได้อยู่ที่ห้องตัวเองนิ พอมองข้างๆก็เห็นพี่วิน
"ยังไม่ถึงหรอ" ฉันคิดว่าฉันหลับไปนานแล้วนะ แต่เรายังไม่ถึงคอนโดอีกหรอ
"ถึงนานแล้วแต่ไม่อยากปลุก "
ไม่อยากปลุก จะบ้ารึไงถ้าฉันไม่ตื่นจะนอนในรถกันหรอ
เขาหันหน้ามาปรับเบาะให้ฉันกลับไปเป็นเหมือนเดิม ก่อนจะปลดเข็มขัดให้
"แล้วเรื่องไปเที่ยวอะ จะไปวันไหน"
"เที่ยวอะไร"
"ก็ที่สัญญาไว้ไง"
อ้อ วันนั้นหรอ ฉันลืมไปเลยนะเนี่ย
"ไม่ต้องก็ได้"
"สัญญาไว้แล้วก็ต้องพาไปดิ"
ไม่ต้องก็ได้ เพราะฉันไม่มีเงินแล้ว.....
"ฉันไม่มีเงินเอาไว้เดือนหน้านะ"
เดือนนี้เรื่องเที่ยวคงต้องพักก่อน เหลือเงินสองพันกว่าบาท ต้องอยู่ให้ถึงสิ้นเดือน ฉันไม่อยากเอาเงินเก็บออกมาใช้
"เดียวเลี้ยงเอง"
เลี้ยงอีกแล้ว!!!! ตานี่สายเปย์ไม่ไหวเลยทำไมถึงมาใจดีกับฉันขนาดนี้
"ทำไมต้องเลี้ยงอะ"
"ป๊าสอนไว้ ถ้าไปกับหญิงห้ามให้หญิงจ่าย"
โห้ แสดงว่าเป็นกันทั้งบ้านเลยดิ
"เอาไงไปไหม"
"เดี๋ยวขอดูก่อนนะ ถ้าวันหยุดตรงกันค่อยไป"
"อืม"
"ขอบคุณนะสำหรับกระเป๋าอะ แล้วก็ขอโทษด้วยที่เลี้ยงข้าวร้านเล็กๆ เอาไว้มีเงินแล้วค่อยไปใหม่ก็ได้เนาะ"
"ฉันมีเงิน เราไปกินด้วยกันทุกวันเลยไหม"
เอาอีกแล้ว....
เขามองฉันแบบนี้อีกรอบ ก่อนจะขับรถก็บอกให้ฉันไปเป็นแฟน ฉันเขินจนหน้าแดงไปหมด
อีตานี้จีบเก่งเป็นบ้าเลย นึกว่าจะมีแต่มุมดุๆ แบบตอนที่อยู่กับกาตูน
"เอ่อ คุณลืมเสื้อไว้อะเมื่อวาน เดียวฉันไปเอามาให้นะ"
"ไม่ต้องหรอก"
ไม่ต้องหรอก ไม่เอาหรอ ทำไมอะ?
"ไม่เอาหรอ แต่ฉันซักให้แล้วนะ"
"เอาไว้นั่นแหละ เดี๋ยววันหลังมาเอา"
"เอาวันนี้ก็ได้ รอก่อนแป๊บเดียว"
"เอาไว้นั่นแหละ จะได้เป็นข้ออ้างมาหาอีกไง"
"....."
ข้ออ้างมาหาอีกหรอ....
ตายแล้วฉันกำลังโดนจีบอยู่หรอ อร๊ายจะทำไงดี เอามือไว้ตรงไหน หน้าแดงไหม
ตั้งสตินะวี ตั้งสติ มีสติ!!!
"ขึ้นห้องไปได้แล้ว อย่านอนดึกละเดี๋ยวตื่นสาย"
"รับทราบค่ะ"
"อืม ฝันดีนะ"
ฝันดี มีบอกฝันดีไปอีก อย่าเขินนะวีแกต้องสู้เขา
ฉันหยิบถุงกระเป๋าแล้วมองหน้าเขาอีกรอบก่อนจะเปิดประตู
"จะไม่บอกฝันดีหน่อยหรอ"
"ฝันดีค่ะ พี่วิน" ฉันหันไปหาเขาแล้ว ส่งจุ้บให้
รีบลงจากรถวิ่งเข้าไปในคอนโด อร๊ายเรามันนักสู้ก็ต้องสู้ดิ จะให้เขาจีบฝ่ายเดียวได้ไง
เขินจนจะบ้าตายอยู่แล้ว ให้ตายสิไม่ได้รู้สึกอะไรแบบนี้มานานเท่าไหร่แล้วนะ เห้อ นี่สินะที่กาตูนบอก
ถ้ามีแฟนแล้วจะสดใส ใจวูบวาบ โลกเป็นสีชมพูไปหมด
วันต่อมา...
ฉันตื่นแต่เช้าเลย นอนหลับฝันดีนอนเต็มอิ่ม เห้อ ชั่งเป็นเช้าที่สุดดีในที่สุดในรอบหลายเดือนเลย
"เห้ย มาได้ไงอะ"
ฉันตกใจมากที่เปิดประตูออกมาแล้วเห็นเขาอยู่ที่โซฟา มาได้ไงวะเนี่ย งงมากๆ
"แต่งตัวเสร็จแล้วหรอ"
"อืม กำลังจะไปเรียนแล้ว"
ฉันกำลังจะออกไปเรียนแล้ว บอกลาแบมบู เตรียมไอแพด แต่เปิดมาเจอเขาแล้วตกใจมากๆๆ
"กาตูนยังไม่ออกจากบ้านเลย รีบหรอ"
"อืม ต้องลงไปกินข้าวข้างล่างก่อน"
ฉันตอบไปแบบงงๆ
"ซื้อมาแล้วนี่ไง กินด้วยกันสิ"
เขาโชว์ถุงโจ๊กขึ้นให้ฉันดู
"ก็คือ จะแวะมากินโจ๊กที่ห้องฉันหรอ"
"แล้วจะกินไหมล่ะ"
อีตาบ้านี่มาจีบแต่เช้าเลยหรอ ไม่ให้พักเลยว่างั้น
"ไปรอที่โต๊ะดิ เดียวเอาถ้วยให้"
ฉันเดินเอากระเป๋าวางที่โต๊ะอาหารแล้วเดินไปเอาถ้วยมาใส่โจ๊ก
"ไงครับ แบมบูได้อยู่ห้องคนเดียวหรอ" เขาเดินไปหาแบมบู
"อย่าพูดแบบนี้ เดี๋ยวเขาเศร้านะ"
ฉันเดินไปหาแบมบูอีกคน หลังจากที่เตรียมถ้วยออกมาแล้ว
แบมบูเขารู้เรื่องนะห้ามพูดแบบนี้ เดี๋ยวเขาเศร้า
เขาลูบหัวเเบมบูแล้วหันมาหาฉัน ตอนนี้หน้าเราอยู่ใกล้กันมากๆ ใจฉันมันเต้นแรงจนจะทะลุออกมาแล้วเนี่ยเขาจะจ้องอีกนานไหม
~เหมี๊ยว~
เสียงแบมบูร้องทำให้เราขยับออกจากกัน แบมบูหนูช่วยชีวิตแม่ไว้ ถ้าไม่ได้แบมบูฉันคงตายแน่ๆเลย
ฉันเดินมาเทโจ๊กใส่ถ้วยให้ทั้งเขาแหละฉัน
"ซื้อจากที่ไหนหรออร่อยจัง"
ฉันกินไปคำแรกก็ต้องรีบตักคำที่สอง สามเลย มันอร่อยมากๆ
"หน้าหมู่บ้านอะ ชอบหรอ"
"อืม อร่อยมาก"
"งั้นเดี๋ยวซื้อมาให้ทุกเช้าเลยดีไหม"
นี่จะจีบเก่งเกินไปแล้วนะ บ้าเอ๊ยฉันกำลังจะยิ้มอีกแล้ว
"ซื้อมาให้ทุกเช้าเลยหรอ จีบอยู่ปะเนี่ย"
ฉันถามทีเล่นทีจริง ถามแบบเล่นๆแต่ในใจก็คือเอาจริงมากๆ อยากรู้คำตอบ จีบฉันอยู่ใช่ไหม
"ก็จีบอยู่นะเนี่ย ไม่รู้ตัวเลยหรอ"
ตายแล้วววววววว แบมบูลูกเก็บศพแม่หน่อยสิคะแม่ไม่ไหวแล้ว
ฉันเขินเขามากๆ เขินจนไม่รู้จะทำไงดี กินฉันต้องกิน
ฉันตักโจ๊กเข้าปากแบบไม่ยั้งเลย ตอนนี้หน้าฉันแดงไปจนถึงกกหูแล้ว
พอเรากินเสร็จฉันก็เก็บถ้วยและเตรียมตัวออกไปเรียนอีกรอบ
"ตั้งใจเรียนนะรู้ป่าว"
"รู้หรอกน้า"
"ยิ้มให้ดูหน่อยสิ"
ยิ้มให้ดูหน่อยสิ...
ฉันมองเขาแล้วกัดริมฝีปากแบบเขินอายก่อนจะยิ้มให้เขา
"น่ารัก" เขาจับที่หัวฉันแล้วก้มหน้าลงมา
แม่คะ ใครก็ได้ ช่วยหนูด้วย ผู้ชายคนนี้น่ารักจัง หนูจะเอาคนนี้ อร๊ายยยยย
"เสร็จงานแล้วจะแวะมาหานะ"
แวะมาหาไปอีก!!!
"อืม ซื้อข้าวมาด้วยนะ จะรอ"
"ครับ ลงไปพร้อมกันเถอะ" เขาเดินนำฉันแล้วเปิดประตูให้
ฉันหันไปหาแบมบูอีกครั้งก่อนจะหยิบไอแพดแล้วเดินออกมา
เราแยกย้ายกันที่โรงรถ เขาไปทำงาน ส่วนฉันก็ไปมหาลัย
"เป็นอะไรวียิ้มอยู่ได้" กาตูนถามขึ้น
"ฉันยิ้มหรอ"
นี่ฉันยิ้มหรอ บ้าเอ๊ย
"ยิ้มจ้า ยิ้มจนปากจะถึงรูหูอยู่แล้ว"
"ไม่มีอะไรหรอก แค่ แค่ นึกถึงเรื่องที่เล่นกับเเบมบูแล้วก็เลยยิ้มอะ"
"แบมบูหรอ วันนี้เลิกเรียนแล้วขอไปเล่นกับแบมบูนะ"
ขอไปเล่น? แต่คุณวินเขาจะมานิ ไปไม่ได้นะกาตูนฉันมีนัดแล้ว
"เอ่อ คือฉัน ฉัน ไม่ว่างอะกาตูนพี่ทีร์จะมาหาที่ห้อง"
"พี่ทีร์จะมาหาหรอ งั้นเอาไว้วันหลังก็ได้"
ขอโทษนะกาตูน แต่มันจำเป็นต้องโกหก ไม่ได้อยากโกหกเลย