เสียงร้องครวญครางดังขึ้นตั้งแต่ช่วงหัวค่ำที่ผ่านมา ปราศจากคำพูดใดจากคนทั้งคู่ มีเพียงบทรักที่สอดประสานเข้าขากันอย่างลงตัว เหมือนจะใช้ภาษากาย แทนคำพูดนับร้อยพันที่อยู่ในใจ
เป็นการส่งท้าย ในค่ำคืนที่ทั้งคู่ได้อยู่ด้วยกัน เพราะพรุ่งนี้เช้า ก็จะหมดเวลาสำหรับแป้งหอมแล้ว กับหน้าที่ผู้หญิงขัดดอก หญิงสาวจะต้องกลับไปอยู่บ้านตามเดิม
ร่างบอบบางโยกโย้ไปด้านหน้า ตามแรงกระแทกกระทั้น ที่ถาโถมเข้าใส่ไม่ยั้งอยู่ทางด้านหลัง สองแขนค้ำยันเตียงนอนมั่น เพื่อรับแรงกระแทกจากความดุดันที่ชายหนุ่มมอบให้
“อี้...อื้อ...งื้อ...” เสียงครางกระเส่า จากความเสียวซ่านที่เขมมอบให้ ทำให้แป้งหอมแทบขาดใจทุกครั้ง เมื่อแท่งเนื้อกระแทกเข้าใส่ไม่ออมแรง
เขมจับเอวคอดเอาไว้มั่น กระหน่ำแรงที่มีใส่รูสวาทคับแน่นอย่างไม่มีเหน็ดเหนื่อย แม้จะร่วมรักกันมาจนไม่นับไม่ถ้วน แต่รูสวาทของแป้งหอมก็ยังคงคับแน่นไม่เปลี่ยนแปลง ตอดรัดแท่งเนื้อของเขา
