ตอนที่ 47
อุ่นไอหมอก2
กว่าทั้งสองจะได้มายังห้องอาหารของรีสอร์ทก็ปาเกือบจะหนึ่งทุ่มแล้ว ตอนแรกคาดว่ากลุ่มผู้สูงวัยของคุณหญิงผกามาศ น่าจะปลีกตัวกลับไปพักผ่อนแล้ว และ วิช คาดว่าค่อยทักท่ายคุณย่ากับยายในเช้าวันต่อมาก็ได้ ทว่าเหมือนเขาจะคาดผิด เพราะทั้งคู่ยังคงนั่งเล่นอยู่ต้องห้องโถงที่โล่งสบายมองเห็นวิวด้านนอกสวยงามและถ่ายรูปกันอย่างเพลิดเพลิน
อากาศที่เย็นสบายนั้นทำให้บรรยากาศรอบด้านผ่อนคลาย
“อ้าว เจ้าวิชหนูหลิน”
คุณหญิงผกามาศ โบกมือให้แต่ไกล ขณะลดมือที่กำลังถือสมาร์ทโฟนถ่ายรูปให้กับ คุณวันดี ซึ่งเป็นคุณยายของ วิช
“คิดถึงคุณย่าคุณยายมากเลยครับ”
ชายหนุ่มโผเข้าไปกอดคุณยาย ก่อนจะหันไปกอดคุณย่าสลับไปมาด้วยท่าทางออดอ้อน ลลิน ได้แต่ยืนอมยิ้มมองอยู่ห่างๆ
“ไม่เจอกันนานเลยหนูหลิน โตขนาดนี้เลยสวยมากๆ”
คุณยายวันดี หันมาจับต้นแขนเธอ และเอ่ยทักอย่างอ่อนโยน ลลิน ยกมือไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสองด้วยท่าทีนอบ
