ฝันเห็นงู ...เขาว่าจะเจอเนื้อคู่
1317 คำ
ตอนที่ 6
ฝันเห็นงู ...เขาว่าจะเจอเนื้อคู่
ความอุ่นวาบของเจ้างูตัวใหญ่ที่วิ่งไล่อยู่ในความฝันทั้งคืน ยิ่ง ลลิน พยายามจะวิ่งหนีมันสักเท่าไหร่ มันก็เลื้อยตาม แถมยังขู่ฟ่อๆ ไม่ยอมหยุด ตัวของมันใหญ่มากและดำมะเมื่อม แม้ชีวิตนี้จะเคยปราบ จิ้งจก หนู นก ตุ๊กแก แม้กระทั้งจับงูเหลือมที่เข้าบ้านไปปล่อยอยู่บ่อยๆ แต่ก็ยังไม่เคยเห็นงูที่ไหนจะกร้าวร้าวเท่านี้มาก่อนเลย
“ยะ...อย่า”
หญิงสาวพยายามร้องห้ามปราม เจ้าปีศาจงูใหญ่ ขณะวิ่งหนีจนสะดุดล้ม ทว่าไม่เป็นผลมันใช้หางอันใหญ่ตวัดรัดข้อเท้าเธอก่อนจะเลื้อยพันแขนพันขาไว้ เธอพยายามแกะมันออกจากตัว ด้วยการกำหัวมันไว้ ทว่ามันกลับหันคอมามองหาเธอแล้วยิ้มเยาะ
และเอ่ยเสียงต่ำพร่า เสียงของมันช่างคุ้นหูนัก
“เธอหนีพี่ไม่พ้นหรอกหลิน”
มันผงกหัวไปมาในมือของเธอ
ไม่นะทำไมเจ้างูตัวนี้ไม่มีเกล็ด และยังเต็มไปด้วยเส้นเอ็นปูดโปน เธอกุมคอมันไว้แน่นขณะที่มันผงกหัวขึ้นลง จนมีน้ำขาวขุ่นทะลักออกมาจนเลอะเปรอะเปื้อนมือและฟูกนอน
ฟูกนอน! มันตามเธอมาถึงที่นอนเลยเหรอ?
ไอ้งูปีศาจ...
“ไม่!! เฮือก!!”
ฝัน
เหมือนจริงและน่ากลัวชะมัด
เปลือกตาคู่สวยกระพริบถี่ ก่อนจะลืมตาขึ้นมองรอบด้าน แล้วก็ต้องสะดุ้งโหยง เมื่อเห็นร่างหนานอนเปลือยท่อนบนอยู่ข้างๆ แขนแข็งแรงของเขาวางทาบลงบนท้ายทอยของเธอ หน้าหล่อเหลาปานรูปปั้นแกะสลัก ตะแคงและหลับตาพริ้มจนเห็นแพขนตางามงอน
“คุณวิช!!”
ทำไมเขามานอนเตียงเดียวกับเธอได้
ไม่ซิ!!
ทำไมเธอถึงมานอนเตียงใหญ่ในห้องของเขาได้ ด้วยหญิงสาว จำได้ว่าเมื่อคืนเธอได้เดินกลับไปนอนห้องตัวเองแล้ว
และทำไมตอนนี้??
ดวงตาคู่สวยเบิกโพลง เมื่อมองเห็นท่อนเอ็นใหญ่ด้านล่างระหว่างต้นขาของเขา ที่โผล่ออกมาจากกางเกงนอน และปลายหัวหยักนั้นกำลังเสียดสีอยู่กับหน้าท้องแบนราบของเธอ
“กรี๊ด!!”
พลั่ก!
ร่างหนาของ วิช กระเด็นไปไกลด้วยแรงผลักโดยอัตโนมัติของคนตัวเล็กจนเกือบจะตกขอบเตียง ทว่าเขาปรือตาขึ้นมามองก่อน คิ้วหนาเข้มขมวดย่นเข้าหากันเล็กน้อย เมื่อเห็น หมอยาตัวนิ่ม ยื่นหน้ามาใกล้และมองเขาราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ
“โวยวายอะไรแต่เช้าอะหลิน พี่ขอนอนต่ออีกหน่อย”
คนตัวโตทำเสียงอ่อน ขณะดึงหมอนใบใหญ่มาใกล้ๆและซุกหน้าหล่อลงไปอีกครั้ง เมื่อเหลือบมองนาฬิกาดิจิตอลเห็นว่าเป็นเวลาเพิ่งจะตีหน้าเก้านาที
วันนี้วันหยุด เขาขอตื่นสายหน่อย
อีกอย่างเมื่อคืนก็นอนดึกมาก
“คุณวิช ทำไมเราถึงนอนอยู่เตียงเดียวกันอีกแล้ว”
แต่เหมือนคนตัวเล็กจะไม่ยินยอมให้เขาทำแบบนั้น เธอขยับร่างมาใกล้ ขณะที่ดึงผ้าห่มนวมปิดร่างกายส่วนร่างของเขาไว้อย่างรวดเร็ว “แล้วคุณวิชทำไมถึงต้องนอนแก้ผ้าแบบนี้ เราตกลงกันแล้วไง เวลาที่ค้างอยู่ในบ้านด้วยกันต้องแต่งตัวเรียบร้อย”
“ก็เมื่อคืนมันดึกนี่นา พี่อาบน้ำเสร็จก็ขี้เกียจจะหาเสื้อผ้าแล้วอะ อีกอย่างพี่นอนอยู่ดีๆ หลินก็เดินเข้ามาในห้องแล้วล้มตัวลงนอนเอง พี่จะไปรู้ได้ไงเล่า”
เปล่าหรอก
ความจริงเขาอุ้มเธอเข้ามานอนในห้องนี้เอง
ทำไงได้ เขาไม่อยากนอนคนเดียว อยากจะซุกหน้าดอมดมกลิ่นที่คุ้นชินให้ผ่อนคลาย และปลดปล่อยความคั่งค้างที่สะสมมาหลายวันด้วยมือนิ่มของเธอ พร้อมมองหน้าของเธอไปด้วย
และมันก็ทำให้เขาหลับสนิทจนถึงเช้า
“บ้าจริง”
หญิงสาวบ่นกับตัวเอง แม้พอจะรู้ตัวเองอยู่ว่าถ้าได้นอนในบ้านหลังนี้เธอมันจะหลับสนิทแทบไม่รู้ตัว อาจเพราะเป็นบ้านที่อยู่มาตั้งแต่เด็ก เวลาล้มตัวลงนอนทีไร สติก็จะด่ำดิ่งจนเข้าสู่ห้วงนิทราได้โดยไม่ยากเลย
“หือ นอนต่อเถอะพี่ยังนอนไม่อิ่ม”
มือหนาคว้าข้อมือเล็ก ดึงร่างบางให้ล้มลงนอนข้างๆเขาเหมือนเดิม ก่อนที่ร่างหนาจะขึ้นคร่อมทาบทับเธอ ลลิน ตระหนกเล็กน้อย เมื่อสบตากับนัยน์ตาคมเข้มที่จ้องมองอย่างล้ำลึก
“คุณวิช จะทำอะไร?ไหนบอกว่าจะนอนต่อ”
“ก็นอนต่อไง อยากให้หลินนอนต่อด้วย”
น้ำเสียงของเขาเอื่อยเฉื่อย ไม่ได้รู้สึกรู้สายอะไรเลยสักนิดว่า ร่างเปลือยเปล่าของตัวเองกำลังทาบทับกับเธออยู่ สองแก้มเนียนของ ลลิน พลันร้อนขึ้นมา เมื่อรู้สึกเสียววาบไปทั่วท้องน้อย จากเสียดสีของท่อนร้อนที่นาบอยู่กับโคนขาอ่อนของเธอ
“ละ หลินไม่นอนแล้ว เมื่อคืนก็ฝันเห็นงู”
สงสัยจะเป็นเพราะจับตุ๊กแกไปทิ้งนอกบ้าน และคิดฟุ้งซ่านไปเรื่อย เลยฝันได้น่ากลัวแบบนั้น
คิ้วหนาเข้มของ วิช เลิกสูงขึ้น
“งู?”
“ค่ะ ฝันเห็นงูตัวใหญ่เลื้อยพันแขนพันขา น่ากลัวมาก”
มุมปากของชายหนุ่มยกยิ้ม ดวงตาคมหรี่ลงอย่างชั่วร้าย ขณะโน้มหน้าลงมาใกล้แก้มเนียน ทำไมเขาไม่รู้มาก่อนเลยว่านอกจากเธอจะกลิ่นกายหอมละมุนเป็นเอกลักษณ์ ตัวเธอยังนุ่มนิ่ม และเนื้อหวานละมุนลิ้นขนาดนี้
ยิ่งได้กลิ่น ยิ่งได้สัมผัส ก็อยากจะได้อีกมากกว่านี้
“เขาบอกว่าฝันเห็นงู จะเจอเนื้อคู่นะครับ”
ใบหน้าหล่อเหลาโน้มต่ำลงมา กดริมฝีปากเย็นยังแก้มเนียนของเธอเบาๆ เธอตาลุกวาวเมื่อรู้ว่าโดน เจ้าปีศาจกล้ามโต จู่โจมอีกครั้ง มือเล็กจิกบ่าหนาของเขาไว้แน่น
“เนื้อคู่อะไรกัน หลินฝันเห็นงูตั้งหลายครั้งไม่เห็นจะเจอสักที มีแต่เฉียดไปเฉียดมา”
แววตาของคนฟังดูขุ่นมัวขึ้นเล็กน้อย
“คู่ค้าหน้าจืดที่เทียวไปเทียวมาที่ดับบลิวพีอาร์บ่อยๆนะเหรอ?” เขาเคยเห็นว่า หมอยาตัวนิ่ม ของเขาเคยไปนั่งทานอาหารกับคนนี้อยู่บ่อยๆ ทั้งที่ฮิพผับเองหรือกระทั่งร้านอาหารในเครือของอัครเวทย์
และได้ยินทีมการตลาดของเขาพูดอยู่บ่อยๆ
“ตั้งแต่คุณหลินเลิกกับแฟน ก็มีคุณรัชตะนี่แหละเหมาะสมที่สุด เห็นเทียวไปเทียวมาอยู่บ่อย น่าจะคนนี้นี่แหละที่ว่ากำลังคุยๆกันอยู่”
“เขาชื่อคุณรัชตะค่ะ อ๊ะ...”
หญิงสาวสะดุ้งเล็กน้อย เมื่อริมฝีปากหยักขบเม้มยังเนื้ออ่อนข้างลำคอ จนเธอรู้สึกเจ็บนิดๆ “คุณวิช จะทำอะไร นี่จะรุ่มร่ามกับหลินมากกว่าข้อตกลงที่เราได้คุยกันไว้แล้วนะคะ”
ข้อตกลงของการได้บ้านหลังนี้คืน
คือเธอช่วยบำบัดเขาเวลาอาการแพนิคแสนประหลาดของเขากำเริบไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนเธอต้องพร้อมจะไปหาเขาได้ตลอด และต้องมาค้างบ้านเรือนไทยที่นี่กับเขาในทุกวันหยุด
นั่นคือเงื่อนใขที่เธอตกลงไว้
“ไม่ได้เกินกว่าซักหน่อย”
คนตัวหนาเหมือนจะไม่ใส่ใจ ขณะลากปากและลิ้นเลียผิวเนื้อขาวละมุนบริเวณเนินอกอย่างช้าๆ และหญิงสาวก็รู้สึกว่าผิวส่วนนั้นร้อนระอุเหมือนกำลังถูกนาบด้วยไฟ
“เพราะนี่ก็คือการบำบัดอย่างหนึ่งตามที่เราตกลงกันไว้”
- ผู้เขียน
