65 ความจริงที่รับไม่ไหว
อัส....
"นกยูงอยู่ไหนฉันมีเรื่องอยากปรึกษา" ผมตัดสินใจโทรไปหานกยูงหลังจากที่คิดไม่ตกมาทั้งคืน
"เรื่องพี่แบมสินะถ้าให้เดา"
"อืมมม"
"ตอนนี้ฉันอยู่ที่คาเฟ่นายมาหาฉันได้เลยนะ"
"อื้มมโอเค" ผมขับรถออกจากบ้านตรงไปยังบริษัทของพี่วายุซึ่งมีคาเฟ่ของนกยูงอยู่ด้านล่างบริษัท
หนึ่งชั่วโมงต่อมา...
ตอนนี้ผมนั่งอยู่ตรงหน้านกยูงไม่รู้วันนี้นกยูงเป็นอะไรมองหน้าผมแปลกๆ เหมือนเคืองๆ ผมยังไงไม่รู้
"เธอไม่พอใจที่ฉันมารบกวนเธอหรือเปล่า"
"เปล๊า"
"เสียงสูงเลยนะฉันว่าเธอมีอะไรที่ไม่พอใจฉันแน่ๆ"
"อย่ามาเดาสุ่มสี่สุ่มห้า ว่าแต่ที่นายเถอะที่บอกมีเรื่องอยากจะปรึกษาเรื่องพี่แบมเรื่องอะไรล่ะ" หลังจากที่นกยูงเปิดประเด็นผมก็เล่าเรื่องที่ได้ยินมาเมื่อคืนให้นกยูงฟังรวมถึงเรื่องที่เคยคบกับแบมแล้วเลิกกันให้เธอฟังอย่างไม่ปิดบัง
"ฉันไม่คิดเลยว่านายจะเลวได้ขนาดนี้"
"อืมมฉันรู้ว่าตัวเองเลวแต่ตอ
