วายุ...
ผมมองดูนาฬิกาตอนนี้ใกล้เวลานกยูงเลิกเรียนแล้วผมต้องรีบออกจากบริษัทเพื่อไปรับเธอ และที่สำคัญไปว่านั้นก็คือวันนี้วันเกิดของเธอผมจองร้านอาหารหรูเอาไว้เพื่อพาเธอไปดินเนอร์คืนนี้และจะบอกความรู้สึกของผมให้นกยูงรู้ซึ่งผมหวังว่านกยูงจะรับมันและไม่ปฏิเสธ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"เข้ามาครับ"
"คุณวายุคะมีแขกมาขอพบค่ะ"
"ผมไม่ว่างต้องรีบไปพี่รับเรื่องไว้ถ้าเป็นเรื่องสำคัญพี่ตัดสินใจแทนผมได้เลย"
"แต่"
"ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้นครับผมรีบจริงๆ"
"รีบไปไหนจ๊ะน้องน้อยของพี่แบม^^"
"พี่แบม??" ผมมองผู้หญิงสาวสวยตรงหน้าด้วยความตกใจเธอเปลี่ยนไปมากเพราะไม่ได้เจอเธอนานเป็นสิบสิบปี
"พี่ดีใจจังที่ยุยังจำพี่ได้^^" ใครจะลืมรักแรกของตัวเองได้กัน
พี่แบมเป็นพี่สาวของไอ้บิวเพื่อนสนิทผมเราห่างกันประมาณสามปี เรารู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก สมัยเด็กผมติดพี่แบมมากเพราะผมไม่มีพี่น้องเป็นลูกชายคนเดียว ผมมักจะร้องขอให้แม่ไปส่งผม
