นกยูง....
"เจ็บมั้ยคะ" ฉันพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมาเพราะไม่อยากให้เขารู้ว่าฉันกำลังอ่อนแอ
"ไม่เจ็บครับ" น้ำเสียงที่ตอบกลับมามันอบอุ่นมากแต่ฉันรู้สึกเศร้า
"แต่ทำไมนกยูงถึงเจ็บ" ฉันพยายามแล้วที่จะกลั้นน้ำตาเอาไว้แต่มันกลั้นไม่ไหว
"ฮือออ ฮือออ ฮืออออ"
"นกยูง"
"สำหรับพี่นกยูงคงเป็นได้แค่เมียบำเรอแค่นั้นใช่มั้ยคะ คงเป็นมากกว่านี้ไม่ได้ใช่มั้ย"
"นกยูง คือพี่"
" พี่รู้มั้ยว่าเมื่อวานวันเกิดนกยูงพี่บอกว่าพี่จะพานกยูงไปทานข้าวฉลองวันเกิดกับนกยูงนกยูงดีใจมากเพราะตั้งแต่แม่จากนกยูงไปนกยูงก็ไม่มีใครพานกยูงไปฉลองวันเกิดอีกเลย เมื่อวานนกยูงมีเรื่องสำคัญจะบอกกับพี่แต่สุดท้าย...ฮึก ฮึกพี่ก็ไม่ได้พานกยูงไป นกยูงเข้าใจว่าพี่คงทำงานอยู่ไม่ว่างพานกยูงไป นกยูงก็เลยแวะซื้อเค้กมาหวังว่าเราจะได้เป่าเค้กด้วยกันนกยูงรอพี่ทั้งคืนแต่สุดท้ายพี่ไม่กลับมา"
"พี่..ขอโทษ"
"ช่างมันเถอะค่ะ พี่ไม่จำเป็นต้องขอ
