EP.7 สติไม่ดี!
837 คำ
ตึก ตึก ตึก
ฝีเท้าเดินย่ำไปยังด้านหลังตึกซึ่งมีศาลพระภูมิเก่าตั้งอยู่ โมรีรีบวางถาดอาหารคาวหวาน พร้อมกับจุดธูปเทียนไหว้บอกกล่าวตามที่แม่สอน
เวลาช่วงค่ำมืดเห็นเพียงไฟกิ่งสะท้อนแสงเงา บรรยากาศเย็นยะเยือกเนื่องจากต้นไม้รายรอบชวนให้ขนลุกขนพอง เมื่อกำลังจะหันหลังกลับ ปรากฏแสงบางอย่างลอยวิบวับ ร่างกายของโมรีแข็งทื่อราวกับถูกแช่ ขาไม่แม้แต่จะขยับเขยื้อนไปด้านหน้า
ฟิ้วววว
ลมพัดจนต้นไม้ปลิวไสว ครั้นนึกถึงเรื่องเล่าของชาวบ้านเก่าแก่ เมื่อคืนมืดมีไฟลอยละล่องกลางทุ่งนา มักจะออกหากินในช่วงเวลากลางคืน จ้องมองแต่ของคาวสกปรก ผู้คนเรียกขานมันว่า..กระสือ
ภายในใจของสาวน้อยตอนนี้เต้นถี่ เหงื่อเริ่มผุดขึ้นมาตามกรอบหน้าสวยหวาน แทบจะเป็นลมทรุดลงตรงนั้น เมื่อเห็นไฟกะพริบลอยเคลื่อนที่
"อย่านะ อย่ามาทางนี้" เสียงพึมพำพูดพลางก้าวขาถอยหลัง ก่อนจะนึกบางอย่าง 'ฮึบบบบ' โมรีกลั้นหายใจทันที ด้วยความเชื่อที่ว่าผีจะไม่ได้กลิ่นลมหายใจ ตอนนี้เหมือนไฟกะพริบจะลอยอยู่บนต้นไม้ใกล้ๆ
ตึกตัก ตึกตัก
หัวใจแทบจะหลุดออกมาจากซี่โครงข้างซ้ายอยู่แล้ว
"แม่งเอ๊ยยยย! จะตายก่อนโดนผีแดก" โมรีหอบแฮก อ้าปากพะงาบเพื่อรับอากาศหายใจ ทันใดสิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น ไฟกะพริบวิบวับโจรเข้าใส่อย่างรวดเร็ว
"กรี๊ดดดดดดด"
"เมี๊ยววว"
ฉิบหาย! นึกว่าผีหลอก ที่แท้เป็นแค่แมวใส่ปลอกคอมีไฟ เจ้าของคงจะกลัวมันหายตอนกลางคืนแล้วหาไม่เจอ
โมรีล้มคลุกฝุ่นแดดิ้นอย่างน่าอาย เมื่อตั้งสติได้ก็รีบชี้มือด่าทอแมวดำที่กลมกลืนกับความมืดมิด โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าบนตึกชั้น 3 คอสที่ออกมายืนสูบบุหรี่ตรงระเบียงเห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง
เขาได้แต่ขบขำ ไม่รู้เพราะความไร้เดียงสาหรือความบ้าบอ แต่ทั้งหมดล้วนก็แฝงไปด้วยความน่ารัก กว่าที่อีกฝ่ายจะทะเลาะกับแมวเสร็จก็เกือบครึ่งชั่วโมง
"ให้ไปเอาของถวายเจ้าที่ทำไมนานขนาดนี้?" กลับมาถึงแม่ก็บ่นอุบอิบ "เห็นไหมว่าลูกค้าเยอะแค่ไหน ฉันต้องทำอาหารตามสั่ง ไม่มีใครคิดเงินหน้าเคาน์เตอร์ ไปแวะเที่ยวเล่นที่ไหนมา"
"มีเรื่องกับแมวมาแม่! ใครไม่รู้เอาไฟกับกะพริบไปคล้องคอมัน นึกว่าผีกระสือน่ะสิ ใจแทบวาย"
"โอ๊ยยย ละเหี่ยใจจริงๆ มีลูกคนเดียวก็เหมือนสติไม่ค่อยเต็ม แกสติไม่ดีหรือเปล่านังโมรี"
"แม่!! หนูลูกแม่นะ"
สองคนแม่ลูกยังคงโต้เถียงกัน กระทั่งเวลาสองทุ่มครึ่ง
ตึก ตึก ตึก
ขณะที่คอสออกไปซื้อนมกับขนมปังกลับมา ปรากฏว่าเจอโมรียืนพิงกำแพงอยู่ข้างราวบันได เขาจ้องมองรูปร่างลักษณะที่วันนี้แต่งตัวดูแปลกไป ใส่สายเดี่ยวสีขาวพร้อมกางเกงขาสั้นครบเซ็ตผ้าพริ้มลื่นสบาย
"มาทำอะไรตรงนี้?" คอสถาม
"มารอพี่นั่นแหละ" โมรีตอบเสียงหวาน
"รอฉันทำไม...แล้วทำไมถึงแต่งตัวแบบนี้ออกจากห้องนอน แถมยังโนบราต่างหาก ถึงแม้ว่านมเธอจะไม่ได้ใหญ่มาก แต่หัวนมมันแทงทะลุเนื้อผ้า" น่าแปลกที่ครั้งนี้โมรีไม่ได้หงุดหงิดเมื่อถูกต่อว่าเรื่องหน้าอก ทว่าเธอกลับยืนยิ้มแถมยังใช้มือลูบไล้ร่างกายคล้ายกับกำลังยั่วยวน
สาวน้อยใช้นิ้วชี้กระดิกเป็นการกวักเรียก เดินถอยหลังเข้าไปยังซอกใต้บันไดที่แทบไม่มีแสงไฟ ชายหนุ่มถือถุงที่ใส่นมกับขนมเดินตามเข้าไป
"เธอปกติหรือเปล่าเนี่ย? กินยาลืมเขย่าขวดอีกหรือไง" คอสจ้องมอง ไม่ทันที่เขาจะถามต่ออีกฝ่ายกลับพุ่งเข้าใส่ ทับทาบริมฝีปากบางประกบจูบ
ปึก
ถุงพลาสติกที่ใส่ขนมนมเนยร่วงหล่นลงพื้น แม้จะยังไม่เข้าใจปฏิกิริยาที่แปลกไป แต่ความเป็นชายก็ฮึกเหิมทันทีเมื่อสาววัยแรกแย้มเป็นฝ่ายรุกรุนแรง
ผละ
"เพิ่งจะวัยหัดโตก็ร่านซะแล้ว แต่ถ้าเธอเสนอฉันก็พร้อมสนอง" พูดจบคอสก็จับตัวเล็กขึงแขน แผ่นหลังแนบชิดติดกำแพง ก่อนจะพรมจูบริมซอกคอเลื้อยริมฝีปากลงมาจนใกล้จะถึงทรวงอก ทว่า..เล็บของโมรีกลับกลายเป็นสีดำยาวแหลมน่าขยะแขยง กำลังจะจิกลงที่กล้ามแขนของชายหนุ่ม
'อักกกกก' ไม่ทันที่เล็บแหลมจะได้จิ้มผ่านผิวหนัง ก็โดนจับพลิกตัวหันหน้าเข้ากำแพง ชายหนุ่มวัยกลัดมันยังไม่รู้ตัวว่ากำลังอยู่กับร่างที่ถูกผีร้ายสิงสู่ ดวงตาสีขาวโปนไร้ลูกตาสีดำ พร้อมรอยยิ้มแสยะมุมปากอย่างสยดสยอง
เวลาแห่งความน่ากลัว กำลังคืบคลานใกล้เข้ามา
- ผู้เขียน
