EP.8 กูจะบ้า!
995 คำ
"พี่จ๋าาา ปะ ปล่อยมือหนูก่อน" น้ำเสียงออดอ้อนทำให้คอสหยุดชะงัก เขามองนัยน์ตาที่ไร้แววดูผิดปกติ "อยากสนุกกว่านี้ให้หนูเป็นฝ่ายทำดีกว่า"
"อย่าบอกนะ ว่าอายุเท่านี้มีผัวมาก่อนแล้ว?!"
"หนูยังไม่เคยหรอก แต่ว่าพี่..อยากเป็นผัวคนแรกของหนูหรือเปล่า"
"คนที่เท่าไหร่ฉันไม่สนหรอก แต่ตอนนี้มันแข็งแล้ว"
"อุ๊ยยยย พ่อหนุ่ม ใจร้อนจัง"
วาจาคำพูดที่ดูผิดแปลกไป ยิ่งทำให้คอสรู้สึกงุนงงชั่วขณะ แต่ด้วยความน่ารักผิวขาวของโมรีทำให้เขาไม่ได้ยั้งคิดหรือไตร่ตรองสิ่งที่เผชิญอยู่ตรงหน้า รีบกระชากเอวบางโน้มตัวลงมาประกบจูบดูดปาก ตัวเล็กที่มีส่วนสูงเพียง'อกจำเป็นต้องเงยหน้าขึ้นตามสัญชาตญาณ มือข้างที่ว่างเริ่มรุกล้ำกลางหว่างขา
นิ้วชี้แข็งของเขาก้าวร้าวหนัก กรีดกรายช่องแคบทางแยกจนน้ำสีใสปริ่มแทรกออกมา แม้จะอยู่ในสภาวะผีสิงร่าง แต่ร่างกายก็ตอบสนองตามสัญชาตญาณ
"ข้างในเธอชุ่มเปียกจังเลยนะ" เสียงกระซิบแหบพร่าของคอสที่เกินจะควบคุมอารมณ์ ล้วงเข้าไปภายใต้กางเกงนอนขาสั้นของโมรี ใช้ฝ่ามือทับทาบโหนกนูนบดคลึงเหมือนนวดซาลาเปานุ่มนิ่ม พร้อมนั่งคุกเข่าลงบนปูนซีเมนต์เปื้อนฝุ่น ถอดกางเกงตัวเล็กคาไว้เหนือเข่า เผยให้เห็นกางเกงในสีขาวชุ่มน้ำซึมเปียก
เล็บของโมรีกางออกเป็นปลายยาวแหลม เตรียมทิ่มแทงกลางศีรษะที่อยู่เบื้องล่าง
หมับ!
"อ๊าาา~" ทุกอย่างดูไม่เป็นดังใจ สองข้อแขนโดนมือหนาของเขาจับรวบแนบชิดหน้าท้องแบนราบ ทำให้การเคลื่อนไหวนั้นยุ่งยาก "พะ พี่ จับแขนหนูไว้ทำไม"
"ฉันกลัวว่าเธอจะดิ้น ตอนฉันลงลิ้นให้"
"ดะ เดี๋ยวก่อนนะ...คือ อ๊ะ~"
"อย่าครางดัง ถึงชั้นนี้จะมีอยู่แค่สองห้องที่อาศัยก็เถอะ แต่เธอคงไม่อยากให้ใครมาเห็นเราสองคนอยู่ในสภาพนี้หรอกใช่ไหม"
สายตาเจ้าเล่ห์แหงนมองพูดเจรจากับอีกฝ่าย แต่ร่างอันสยองกลับไม่ปรากฏกายให้เขาเห็น ทันทีดวงตาโมรีก็กลายเป็นสีแดง พอดีกับที่คอสก้มลงไปจดจ่อเนินโหนกที่อูมเกินตัว
"อ๊าาาา~" เขาเริ่มละเลงเรียวลิ้นเลียลาก เพื่อซึมซับรับน้ำเมือกลื่นที่ไหลฉ่ำทะลุกางเกงในผืนบาง ตัวเล็กดิ้นพล่าน แบบนี้ไม่ใช่สิ่งที่ต้องการ แต่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ ยิ่งตอนที่จมูกโด่งเสียดสีกับเม็ดคริสตัล เป็นจังหวะเดียวกันกับใบลิ้นที่กำลังเลียระรัว ยิ่งเพิ่มพูนความรู้สึกเสียววูบวาบ
คอสหยุดพักหายใจ เขาลุกขึ้นยืนกระซิบกระซาบ "ไปในห้องดีกว่า ฉันจะได้ทำอะไรเต็มที่กว่านี้"
อึบ
ไม่รอคำตอบ เขารีบอุ้มสาวน้อยในท่าเจ้าสาว เดินตรงดิ่งไปยังห้องของตัวเอง จากนั้นหยิบกุญแจไขประตูเปิดเข้าไป ทว่าพอวางร่างบอบบางเอาไว้ที่เตียงก็เกิดปฏิกิริยาบางอย่าง
'กรี๊ดดดดดด'
โมรีกรีดร้องโหยหวนราวกับโดนน้ำร้อนสาด ก่อนที่จะสลบเหมือดอย่างไร้สติ
จนกระทั่งเช้าวันต่อมา
"โอ๊ยยย" ทันทีที่แสงแดดลอดผ่านเข้าดวงตา ทำให้โมรีได้สติฟื้นตื่น "ปะ ปวดหัวจังเลย"
"ถ้าง่วงทำไมไม่กลับไปนอนที่ห้องวะ นอนดิ้นทั้งคืนฉันต้องเสียสละมานอนพื้น ปวดหลังฉิบหาย"
"สวัสดีตอนเช้าค่ะ เฮ้ยยย! มึง..คุณ..ไอ้..พี่..มาอยู่ในห้องของหนูได้ยังไง"
"แหกตาดูด้วยว่านี่ห้องใคร แล้วสรรพนามเรียกให้ถูกสักอันจะได้ไหม กวนตีนแต่เช้า"
"ยะ...อยู่ห้องพี่ ได้ยังไง?!!"
โมรีครุ่นคิดก่อนจะนึกย้อนกลับไป หลังจากเธอกลับห้องนอนก็อาบน้ำตามปกติ แต่เมื่อออกมาดันเห็นเงาในกระจก ครั้งนี้ไม่ใช่หน้าสดของตัวเอง แต่เป็นรูปร่างคล้ายผู้หญิง จากนั้นก็สลบไร้ซึ่งสติ พอตื่นขึ้นมาอีกทีก็อยู่ในห้องของชายหนุ่มรูปหล่อ
คอสเองได้เล่าถึงเหตุการณ์เมื่อคืนจนหมดสิ้น ยิ่งทำให้โมรีช็อกแน่นิ่ง ก่อนจะพูดถึงเรื่องผีสาง ซึ่งแน่นอนว่าชายหนุ่มผู้นับถือพระเจ้าอย่างเขาไม่เชื่อเด็ดขาด สุดท้ายสาวน้อยอย่างเธอก็ต้องคอตกเดินกลับห้อง โดยที่ผู้เป็นแม่ยังไม่ทราบถึงเรื่องราว
หลายสัปดาห์ผ่านไป ไวเหมือนโกหก
เจ๊แต๋วร้านเสริมสวยบอกว่าแม่เป็นลมที่ตลาด จนต้องรีบหามส่งโรงพยาบาลใกล้เคียง โมรีรีบเข็นมอเตอร์ไซค์ที่เพิ่งซื้อออกมา แต่ลืมว่ายังขับขี่ไม่เป็น
"พี่!!" คอสเดินออกมาโมรีจึงรีบตะโกนเรียก "ช่วยไปส่งหนูที่โรงพยาบาลหน่อยสิ แม่ของหนูเป็นลม"
"ฉันขับรถมอเตอร์ไซค์ไม่เป็น ทำไมไม่ขึ้นแท็กซี่"
"รถมันติด ฮือออ หนูเป็นห่วงแม่ ถ้าขี่มอเตอร์ไซค์ไปอาจจะถึงไวขึ้นไง ทำยังไงดี"
"เธอก็ลองสตาร์ทดูก่อนสิ คงไม่ยากมั้ง สมัยนี้รถเป็นเกียร์ออโต้ แค่ปิดเร่งก็ขับขี่ได้สบาย"
แง้นนน แง้นนนน
มอเตอร์ไซค์วิ่งไวบนท้องถนน เนื่องจากความเป็นห่วงแม่โมรีตัดสินใจลองขี่เป็นครั้งแรก
สุดท้ายก็มาถึงที่หมายยัง โรงพยาบาล อย่างปลอดภัย
"เฮ้ยยยย พี่" โมรีตกใจเมื่อเห็นคอสนั่งซ้อนท้าย "พี่มาทำไมนี่ยยย"
"ก็เธอขอให้ฉันมาส่ง" คอสตอบ
"หนูหมายถึงให้พี่ขี่มอเตอร์ไซค์มาส่ง ไม่ใช่ให้ซ้อนมอเตอร์ไซค์มาส่ง!"
"เออ...แล้วกูมาทำไมวะ"
"โว้ยยยยย กูจะบ้า"
"ถ้าเสร็จธุระแล้วขอกลับด้วยนะ ขี้เกียจขึ้นรถแท็กซี่ มันเปลืองเงิน"
"______"
จะบ้าตายรายวัน ผีก็เข้า ผู้ชายที่ใฝ่ฝันก็พึ่งพาไม่ได้ แม่ก็ดันมาป่วย ชีวิตโมรีทำไมมันซวยแบบนี้วะ!
- ผู้เขียน
