EP.9 ไม่หลอกนะ?
968 คำ
หอพัก แคล้วมารวย
"แม่ ฮือออ~แม่จ๋าาา" โมรีร้องไห้ หยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาปาดน้ำตา วันเวลาเก่าๆ หวนคืนกลับมา "ไม่น่าเลย เห็นกันอยู่หลัดๆ"
"ร้องไห้หาแม่มึงเหรอ..อีโมรี"
"ใช่ หนูร้องไห้หาแม่ ฮึกกก"
"โว้ยยยยย หยุด! กูยังไม่ตาย"
"แม่อะ กะ ก็หนู ฮึบบบ"
ผู้เป็นแม่หยิบยาดมขึ้นมาพร้อมกับนั่งจ่อพัดลมเพื่อให้คลายร้อน เพราะเมื่อคืนไม่ได้หลับได้นอนเตรียมของไว้ขายอาหารตามสั่ง จึงทำให้วูบกลางตลาด หมอตรวจร่างกายพบว่าไม่ได้เป็นอะไรมาก จึงสั่งให้กลับมาพักผ่อนที่บ้าน เวลาผ่านไปหลายวัน ทุกอย่างเรียบร้อยปกติ ช่วงนี้ไม่มีใครแจ้งถึงเรื่องถูกผีหลอก
ตอนเช้า โมรีต้องเตรียมกับข้าวเพื่อมาใส่บาตร วันนี้แม่ไม่ว่างเธอจึงถือถาดมานั่งรอพระหน้าหอพัก
"พี่ตื่นเช้าจัง" สาวน้อยพยายามลืมเรื่องที่เกิดขึ้น ยังคงกล่าวทักทายคอสตามปกติ
"ยังไม่ได้นอนเมื่อคืน เล่นเกมดึก"
"มาใส่บาตรด้วยกันไหมคะ"
"ฉันนับถือศาสนาคริสต์ ไม่ใส่บาตร"
คอสเดินไปนั่งบนม้าหินอ่อนริมข้างเพื่อรอซื้อน้ำดื่มกลับเข้าห้อง ส่วนโมรีก็นั่งลงพนมมือรับศีลพร ก่อนจะเก็บจานและโต๊ะวางเข้ามาไว้อย่างเรียบร้อย สาวน้อยยืนเท้าเอวถามพึมพำ
"พี่รู้ไหม..ทำไมพระต้องบิณฑบาต ไม่ทำกับข้าวฉันเอง"
"ไม่มีตะหลิวกับกระทะมั้ง ถุ้ยยยย! จะรู้ไหม ฉันนับถือคริสต์ บอกแล้วไงไม่ใส่บาตร"
"หนูก็ไม่รู้ถึงได้ถามไง"
"อ้าววว วุ้ววว"
ไม่รู้ว่าใครที่บ้ากันแน่ คอสส่ายหน้าอย่างเอื่อมระอากับความไร้เดียงสาที่เกินปกติ แต่ใบหน้าสวยหวานยังคงยิ้มแป้นอย่างสดใส ต่างจากครั้งก่อนที่ไปยืนรอข้างบันได เพื่อยั่วยวนอารมณ์เขา
ช่วงค่ำ
เวลาสองทุ่มสามสิบห้านาที
ผับ Vvv
รวมพลของนักท่องราตรีหลากหลาย มักมาเที่ยวสังสรรค์ที่นี่ รวมถึงคอสกับผองเพื่อนคนสนิท
ในผับ
"มึงแน่ใจได้ไง..ว่าเด็กนั่นจงใจอ่อยมึง" วายุถาม "มึงมั่นหน้ามั่นโหนกอะไรขนาดนั้น ฮ่าๆ"
"ยืนรอกูข้างบันได แถมสวมชุดนอนไม่สวมชั้นใน"
"มึงก็เลยฟาดซะ"
"ไม่ทันได้ทำห่าอะไร ก้าวเข้าห้องก็กรีดร้องโวยวายแล้วสลบไปเลย จะว่าเมาก็ไม่ใช่ เพราะไม่ได้กลิ่นเหล้าสักนิด อย่างที่กูบอก..หอนี้แม่งมีแต่คนเพี้ยนๆ"
"รวมมึงแล้วหนึ่ง ฮ่าๆ" เตชินพูดเสริม
"กูไม่ตลกนะไอ้ห่า"
"มึงจะสนใจใส่ใจทำไม หรือเริ่มแอบมีใจให้น้องนมเล็ก หืมมม"
"ไม่ใช่สเปกกูเลย! ถึงจะพอน่ารัก แต่สติไม่ค่อยเต็ม"
"ว่าน้อง ฮ่าๆ มึงเองก็เหมือนกัน ที่จริงก็ยังพอมีเงิน ทำไมไม่เช่าหอที่มันดีๆ อยู่วะ"
"ก็หอนั้นมันถูก แถมยังอยู่ซอยลึก ไม่มีคนพลุกพล่าน"
สามหนุ่มยังคงสนทนาแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน พร้อมกับกระดกดื่มเหล้าวอดก้าที่วันนี้วายุเป็นคนเลี้ยง
นอกผับ ริมถนน
คืนนี้ผู้คนแห่แหนมาเที่ยวกันมากมาย จึงทำให้ลานจอดรถเต็ม บางคนจำต้องมาจอดรถตัวเองอยู่ริมถนนใกล้ฟุตบาท เยื้องหน้าร้านเข้าไปในซอยเปลี่ยว
แกก แกก
"หยุดห้ามขยับ!" เสียงแหลมกระทบแก้วหู คอสที่เมาได้ที่กำลังยืนอยู่ฝั่งประตูรถคนขับรีบหันขวับมอง
ปรากฏว่าเป็นโมรีถือโทรศัพท์ขึ้นมาคล้ายถ่ายรูป
"ทำอะไรของเธอ" เสียงคอสถาม
"หนูไม่คิดว่าพี่จะเป็นคนแบบนี้!!"
"แบบไหน.."
"ถ้าพี่ไม่มีเงินกินข้าวบอกหนูก็ได้ ไม่เห็นต้องมางัดรถคนอื่นเลย แบบนี้เรียกว่าโจร เป็นหัวขโมยชัดๆ ยกมือขึ้นนะ เพราะหนูกำลังถ่ายคลิปไว้เป็นหลักฐาน"
เสียงตะโกนดังแต่ไม่มีใครอยู่ละแวกนั้น ชายหนุ่มถอนหายใจเดินโซซัดโซเซตรงมาหา พร้อมกับพูดเสียงดังฉะฉาน "นี่มันรถเพื่อนของฉัน แค่มาเอาของให้มัน"
"แน่นะ"
"แน่สิ"
"ไม่หลอกนะ"
"ไม่หลอกสิ"
"อย่าอวดดี"
"ไม่อวดดี ถุ้ยยยย!! ยังอารมณ์แวะมันเล่นมุกอีก"
ทันทีเจ้าของก็ตัวจริงอย่างเตชินก็เดินเข้ามา เมื่อเขาเจอสาวน้อยหน้ามนที่ถือถุงพวงมาลัยอยู่จึงเอ่ยถาม สรุปได้ว่าเป็นลูกเจ้าของหอพักที่คอสชอบพูดถึง ว่ามีพฤติกรรมแปลกประหลาด จึงใช้เงินเบิกทางเด็กอายุสิบแปดปีบริบูรณ์เข้ามายังในคลับ
"มึงบอกกูทีว่านี่ไม่ใช่โรงทาน ทำไมอาหารมันเต็มโต๊ะขนาดนี้วะ" วายุกระซิบกระซาบคอส "สั่งไม่ยั้งเลย"
"บอกแล้วว่ามันประหลาด สติไม่ดีหรือเปล่าวะ" คอสพึมพำ
"มาผับสั่งเอ็นไก่ทอด สั่งปลาทูย่าง ปลาหมึกแห้ง"
"กูอยู่หน้าเวทีคณะหมอลำหรือเปล่าวะ! บอกแล้วว่าอย่าชวนมันมา ไอ้เตชินก็ไม่ฟัง"
"เออ แก็น่ารักดี แต่นมเล็กอย่างที่มึงบอกจริงด้วย"
เพราะไม่เคยมาสถานที่นี้ เมื่อเพื่อนของคอสให้โมรีสั่งอาหาร เธอจึงจัดเต็มในสิ่งที่อยากกิน ก่อนจะสำลัก 'แอ่ก แฮ่ก แค่กๆ'
หมับ
"เฮ้ยยยยย!! นั่นไม่ใช่น้ำ" สามหนุ่มตกใจตะโกนเสียงดังลั่น เมื่อสาวน้อยคว้าขวดที่วางริมข้าง กระดกดื่มเนื่องจากกินอาหารติดคอ ปรากฏว่าเป็นเหล้าเพียวยี่ห้อดัง ที่มีฤทธิ์แอลกอฮอล์สูงปรี๊ด
คอสสบถพลางถอนหายใจเฮือก "ฉิบหายแน่นอน..จากที่ตอนแรกกูเมาๆ ตอนนี้กูสร่างละ!"
- ผู้เขียน
