พันธะร้ายเมียบำเรอ

คัดคนไม่จริงใจ...2

"ลินขอบคุณคุณแม่นะคะที่ดูแลลินเป็นอย่างดี แต่เรื่องที่ลินจะพูดต่อไปนี้ มันอาจจะทำให้คุณแม่ไม่พอใจจนเกลียดลินเลยก็ได้ ลินน้อมรับความหวังดีของคุณแม่ไว้ด้วยใจ ขอบคุณจริงๆนะคะ" ไพลินยังไม่กล้าบอกออกไป ด้วยเพราะเป็นห่วงความรู้สึกของแม่เลี้ยงบัวตอง ท่าทางของท่านตอนนี้ มันทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวดจนไม่กล้าที่จะเอ่ยปากบอกว่าเธอจะทำอะไร เธอได้แต่ใช้เวลารวบรวมความกล้า เพื่อที่จะบอกท่านเสียที

"เรื่องมันร้ายแรงขนาดนั้นเลยเหรอหนูลิน" แม่เลี้ยงบัวตองเอ่ยถามออกมาด้วยความประหลาดใจ ท่าทางของไพลินตอนนี้มันไม่เหมือนปกติสักนิด เธอมีอะไรในใจอย่างนั้นหรือ ทำไมมันดูร้อนรน และดูรู้สึกผิดยังไงก็ไม่รู้

"ค่ะ เรื่องที่ลินจะบอกถ้าลินบอกไปคุณแม่และปืนน่าจะเกลียดลิน" น้ำเสียงของไพลินมันเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด แต่ความเห็นแก่ตัวมันก็เอาชนะทุกอย่าง เธอไม่มีทางตัดสินใจอยู่กับเขา เธอไม่อยากดูแลเขา ต่อให้เธอรักเขาแค่ไหน แต่สามสิบเปอร์เซ็นต์ที่เขาจะหาย มันก็ไม่รู้จะเกิดขึ้นจริงหรือเปล่า เธอเลือกเดินออกไปเสียแต่ตอนนี้ จะได้ไม่ต้องเสียเวลาดูแลเขา แม้ว่าจะต้องขาดกัน และเจ็บปวดเพราะเธอก็รักเขามากเหมือนกัน แต่ที่สำคัญไปกว่านั้นเธอรักตัวเองมากกว่า

"มันเรื่องอะไรหนูลินบอกแม่มาเถอะไม่ต้องอ้ำๆอึ้งๆ อยู่อย่างนี้" แม่เลี้ยงบัวตองเอ่ยถามด้วยความร้อนใจ ท่าทางของไพลินมันดูน่าสงสัยอย่างประหลาด เธอควรจะพูดเสียที ไม่อย่างนั้น ท่านก็จะไม่รู้ว่ามันเรื่องอะไร และไม่สามารถช่วยไพลินแก้ปัญหาได้

"ลินตัดสินใจแล้วค่ะว่าลินจะเลิกกับปืน" ไพลิน ตัดสินใจเอ่ยออกมา แม้ว่าในใจจะรู้สึกเจ็บกับสิ่งที่ตนเองกำลังทำอยู่ก็ตาม

"ทำไมอย่างนั้นน่ะหนูลินมันเกิดอะไรขึ้น" แม่เลี้ยงบัวตองเอ่ยถามออกมาด้วยความประหลาดใจ ท่านคิดว่าท่านคงหูฝาดแต่มันคงไม่ใช่หรอก เพราะสีหน้าท่าทางของไพลินตอนนี้ มันบอกว่าเธอต้องการที่จะทำอย่างที่เธอเพิ่งเอ่ยออกมาจริงๆ ท่านไม่เข้าใจจริงๆ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น กับความสัมพันธ์ของไพลินและบุตรชายท่าน ทั้งที่ก่อนหน้านี้มันดีอยู่เลย ทำไมอยู่ดีๆ ไพลินจึงมาบอกว่าจะเลิกกับบุตรชายท่านในตอนที่เขาอ่อนแอที่สุด ท่านต้องรู้เหตุผลของการเลิกลาครั้งนี้ เพราะท่านสงสารบุตรชายของท่านเหลือเกิน ขนาดเมื่อสักครู่นี้แทนที่บุตรชายของท่านจะห่วงตัวเอง แต่กลับห่วงไพลินมากกว่า แล้วถ้านักรบรู้ว่าไพลินต้องการเลิกกับตนเองนักรบจะเป็นยังไงท่านคิดไม่ออกเลยจริงๆ