พันธะร้ายเมียบำเรอ

เจ็บที่สุด

"ลินไม่ต้องการดูแลปืนสภาพแบบนี้ค่ะ ลินอยู่ข้างปืนไม่ได้จริงๆ ลินฝากคุณแม่บอกปืนด้วยนะคะ" ไพลินเอ่ยออกมาด้วยความรู้สึกผิด ใบหน้าของผู้สูงวัยที่มองมาที่เธอมันเต็มไปด้วยความผิดหวัง แต่จะทำยังไงได้ล่ะ ในเมื่อเธอรักตัวเองมากกว่าคนอื่น เธอก็ได้แต่หวังให้นักรบกลับมาหายดี แต่เธออยู่รอวันนั้นไม่ไหว มันเสียเวลาชีวิตของเธอ การเดินไปเสียจากเขาซะแต่ตอนนี้ดีกว่าอยู่แล้วไม่มีอะไรดีขึ้นมา

"ทำไมหนูลินพูดอย่างนั้นนะลูก หนูลินกับตาปืนรักกันมานานแล้วไม่ใช่เหรอลูก แล้วหนูจะทิ้งตาปืน ในเวลาที่ตาปืนลำบากที่สุดนะเหรอ" คำถามที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดจากแม่เลี้ยงบัวตอง มันได้รับคำตอบจากสายตาของไพลินแล้ว ผู้หญิงคนนี้เลือดเย็นเหลือเกิน ตัดสินใจทิ้งคนรักของตัวเองได้ ทั้งที่ตอนนี้คนรักกำลังต่อสู้กับอาการเจ็บป่วย ที่ไม่รู้ว่าจะกลับมาหายดีหรือเปล่า

"ลินผิดลินเลวเองค่ะ ลินอยู่ข้างปืนไม่ได้จริงๆ คุณแม่ก็ดูแลปืนไปเถอะนะคะ ลินไม่กล้าบอกปืนหรอก กลัวเขาจะเจ็บปวด" ไพลินยังยืนกรานเจตนารมณ์เดิมของตนเอง เธอไม่อยากไปบอกเขาตรงๆ เธอกลัวว่าตนเองจะใจอ่อนเธอ เลือกที่จะเดินจากไปตอนนี้ เธอได้แต่หวังว่าเขาจะโชคดี และใช้สามสิบเปอร์เซ็นต์นี้สร้างปาฏิหาริย์ให้เขากลับมามองเห็นอีกครั้ง ส่วนตัวเธอขอเดินจากไปไม่ขอยุ่งเกี่ยวกับเขาอีก

"หนูไม่สงสารตาปืนบ้างเหรอ หนูทำแบบนี้ได้จริงๆ เหรอ แม่ให้โอกาสหนูตัดสินใจใหม่อีกครั้ง แล้วแม่จะถือว่าเรื่องนี้มันไม่เคยเกิดขึ้น" ด้วยเพราะสงสารบุตรชาย แม้ว่าจะไม่พอใจในตัวไพลินมากเท่าใดก็ตาม แต่แม่เลี้ยงบัวตองก็ตัดสินใจให้โอกาสไพลิน ด้วยเพราะท่านรู้ดีว่า บุตรชายของท่านรักไพลินมากแค่ไหน

"ลินไม่ต้องการโอกาสหรอกค่ะ ยังไงลินก็ฝากดูแลปืนดีๆ นะคะ ลินคงไม่สามารถยืนอยู่ข้างๆปืนได้แล้ว ลินไม่มีความเหมาะสม ยังไงก็ขอให้ปืนโชคดี ไม่ว่าคุณแม่จะพูดยังไงลินก็ไม่เปลี่ยนใจหรอกค่ะ" ไพลินเอ่ยออกมาด้วยความหนักแน่น มันทำให้แม่เลี้ยงบัวตองเจ็บปวดเป็นอย่างมาก ทำไมไพลินถึงกลายเป็นคนแบบนี้ดีนะที่ยังไม่แต่งงานกัน ไพลินยังไม่ได้เป็นลูกสะใภ้ของท่าน นี่ถ้าแต่งงานกันแล้วบุตรชายของท่านเป็นแบบนี้ ไพลินจะไม่ตัดขาดจากบุตรชายของท่านเลยหรือ ผู้หญิงคนนี้ใจร้ายเหลือเกินทิ้งบุตรชายของท่าน ในตอนที่บุตรชายของท่านไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ด้วยซ้ำ ตอนนี้ท่านกำลังวิงวอนขอความเห็นใจจากคนที่ใจดำที่สุด มันไม่ควรจะเกิดขึ้นเลยสักนิด