นาทีต่อมา_
"......" ลำคอเล็กจุกจนไม่อาจพูดได้ ตอนมองเห็นแผ่นหลังกว้างเดินไปไกลลับตา ทั้งที่เขายังเข้าใจความหมายบางอย่างผิดไป
"พี่พาเราไปหาที่พักก่อนดีกว่านะ"
"โซเฟียยังไปไม่ได้...เขากำลังเข้าใจลูกของตัวเองผิด" เธอรีบเร่งสองเท้าอย่างระมัดระวัง เดินตามหลังกว้างที่ไม่รู้จะทันหรือไม่
เพราะมันคงไม่ดีถ้าวันนึงวินเนอร์จะสาปแช่งเด็กในท้องเธอ เขาสมควรได้รู้ว่าทายาทของตัวเองอยู่ในครรภ์นี้
"โซเฟีย..." อดัมได้แต่เรียกเสียงเบา เขามีหน้าที่แค่มาดูแลเธอตามเจ้านายสั่ง ไม่อาจใช้ความดีให้อีกฝ่ายมารักกันได้จริงๆ
ตึก! ตึก! ตึก!
ร่างสูงปล่อยความเสียใจผ่านหยดน้ำตาอย่างไม่ให้ใครเห็น รีบเดินมุ่งไปยังรถยนต์คันโปรด ด้วยความรู้สึกผิดหวังและมันคงจะเป็นอย่างนี้ตลอดไป
เขาเป็นคนผิดที่ทำให้โซเฟียเสียใจตลอดมา จนวันนี้ได้รับโทษตอบแทนคือน้ำตา ที่มันอยู่กับเขาหลังเธอหนีไป
"กูผิดมากเหรอไงว่ะ!" ฝ่ามือหนาตบลงบนห
