หลายเดือนผ่านไป_
"ไม่ต้องมายิ้มแบบนี้เลยนะ รอบนี้จะไม่ใจอ่อนให้แล้ว" เสียงหวานเอ่ยบอกทางสามี ขณะที่เขาช่วยประคองเธอในช่วงตั้งครรภ์ใกล้คลอด มานั่งเฝ้าลูกชายวัยกำลังซนวิ่งเล่นตรงสวนดอกไม้
แล้วเธอก็ได้ลูกผู้ชายอีกคนสมใจสามี วินเนอร์ยังยิ้มพอใจตลอดเวลา ส่งสายตาหื่นกระหายในเรือนร่างเธอแทบทุกวันไม่มีหยุด
"จริงเหรอ...บนห้องไม่เคยพูดอย่างนี้นะ"
"หยุดเลยค่ะ โซเฟียจะไม่คุยกับพี่วินแล้วจริงๆ นะ" มือบางรีบน้ำผลไม้มากระดกจิบแก้เขิน แค่โดนสามีแซวนิดหน่อย สองแก้มเนียนดันเห่อร้อนผ่าว
"มะม๊า~ " เด็กชายวัยขวบเศษรีบวิ่งมาหามารดา ชี้นิ้วป้อมไปที่ครรภ์ใหญ่ ก่อนจะก้มลงจุ๊บเลียนแบบท่าบิดาทำเช่นทุกคืน
"รักน้องหรอครับ" วินเนอร์ย่อตัวลงถาม
"ครับ~"
"แล้วนี่ไปล้มตรงไหนมาอีก เป็นแผลอีกแล้วนะเดย์ตัน" โซเฟียสนใจกับรอยถลอกบนหัวเข่าของลูกชาย มักเกิดขึ้นประจำแต่เขาไม่เคยจะร้องระบายความเจ็บออกมา
"เรื่องธรรมดา
