40
ยอมกันที่ไหน
ประโยคนั้นไม่ได้ทิ่มแทงใจเลยสักนิด
"มันต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว ระบายมาได้เต็มที่"
นิ้วสวยของลูกศรไล้กรอบกรามของปริญช้าๆ เธอยังเหมือนเดิม แรงดึงดูดนั้นทำให้คนใจแข็งกว่าหินยืนนิ่งไปชั่วขณะ ไม่รู้ว่านิ้วจะไปหยุดที่ตรงไหน
"ฉันกลับมาหาพี่เพื่อรับกรรมโดยเฉพาะ มันก็สมควรแล้วนี่" สายตาของคุณหมอหนุ่มจ้องกลับอย่างใจเย็น
"ผู้หญิงความอดทนต่ำแบบเธอจะทนได้สักกี่น้ำ"
"พี่ก็รู้ว่าฉันทนได้กี่น้ำ หรือจะลองเช็กใหม่ก็ได้นะ เพราะตอนนี้ฉันรู้สึกว่าตัวเองโตขึ้นมาก มีความอดทนขึ้นเยอะ เรื่องบนเตียงก็น่าจะรับได้มากเลยทีเดียว"
เธอจะแตะแก้มเขาอีกข้าง แต่ปริญจับมือลูกศรไว้หมับ! ตาคู่สวยเหลือบมองมืออุ่นๆแล้วเผยยิ้ม ก่อนจะได้ยินเสียงขู่ลอดไรฟันจากคุณหมอปริญอย่างเย็นชา
"ไม่ว่ายังไง ฉันไม่มีวันกลับไปรักเธออีก"
"..."
"อยากแต่งมาก ก็ทนให้ไหวแล้วกัน"
เขาพูดจบก็ปล่อยมือเธอแล้วหันหลังไปปลดล็อกประต
