ลูกศร - เจ้าบ่าวของเธอ เคยนอนกับฉัน
1725 คำ
8
[ลูกศร]
เจ้าบ่าวของเธอ เคยนอนกับฉัน
"ลูกศร หิวไหมลูก" เสียงหวานๆของคุณแม่ดึงความสนใจฉันหันไปมอง
"นิดหน่อยค่ะ เจ้าบ่าวลูกโซ่จะมาที่นี่เหรอคะ"
"ใช่จ้ะ เรากำลังตั้งโต๊ะเลย อยู่กินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตาเลยดีไหมจะได้รู้จักบ้านนั้นไว้ด้วย อีกอย่างแม่จะถือโอกาสอวดลูกสาวคนโตที่จบโทลอนดอนด้วยเลย"
ฉันพยักหน้า ที่ไม่อิดออดและเดินหนีก็เพราะอยากเห็นว่าที่เจ้าบ่าวของลูกโซ่เหมือนกัน
แต่ก่อนที่จะเจอบ้านนั้น คุณแม่บอกแม่บ้านหาอะไรรองท้องให้ฉันก่อน ฉันได้ครัวซองต์มากิน ทุกคนดูวุ่นวายกันมากราวกับต้อนรับลูกท่านหลานเธอจากไหน ลูกโซ่กับคุณพ่อที่เพิ่งกลับจากประชุมที่บริษัทไม่มีเวลาแวะทักทายใคร มาถึงก็รีบขึ้นไปแต่งตัว ฉันที่โคตรจะว่างเลยตามขึ้นไปห้องน้องสาว
ลูกโซ่เป็นคนที่อาบน้ำแต่งตัวเร็วมาก ฉันขึ้นมาถึงยัยนั่นก็ยืนรูดซิปชุดเดรสอยู่ที่หน้ากระจกแล้ว ฉันจึงหย่อนก้นนั่งที่ปลายเตียงยกขาไขว่ห้างมอง
"ตื่นเต้น?"
ลูกโซ่หันมายิ้ม จากนั้นเดินผ่านฉันไปอีกฝั่งซึ่งเป็นโต๊ะเครื่องสำอางเล็กๆของเธอ
"นิดหน่อยค่ะ"
ฉันหันไปมองด้วยปลายหางตา เมื่อเห็นซิปด้านหลังรูดทิ้งไว้ครึ่งๆกลางๆจึงตัดสินใจลุกขึ้นจากเตียงไปรูดให้นางจบๆเรื่อง
แต่ลูกโซ่หันขวับมาทันที ตาเธอเบิกกว้างยิ่งกว่าเห็นผี
"พี่ลูกศร..."
"อะไร? ฉันแค่เห็นแล้วหงุดหงิด-_-"
"ขอบคุณนะคะ ลูกโซ่รีบจริงๆไม่อยากโดนคุณพ่อดุ"
"อืม"
ยัยนั่นใส่ต่างหูแล้วรีบแต่งหน้า ฉันจึงถอยกลับไปนั่งที่เตียงตามเดิมนั่งมองน้องสาวที่ปกติเปลือยหน้าสด ประโคมผิว เขียนคิ้ว ทาลิปสติกอย่างเงอะงะ จะบอกว่าหล่อนโตเป็นสาวแล้วก็ไม่ได้ เพราะฉันเกิดก่อนไม่กี่นาที
จนประตูห้องนอนถูกเคาะ 'ก๊อก ก๊อก ก๊อก' และคุณแม่เปิดประตูเข้ามา ริมฝีปากท่านก็เผยยิ้มกว้าง ดวงตาเป็นประกายวิบวับ
ก็นะ... เห็นฉันกับลูกโซ่อยู่ด้วยกันเป็นเรื่องมหัศจรรย์ของท่าน เพราะภาพแบบนี้มันหายากและเห็นนับครั้งได้
"ว้าว ลูกสาวคนสวยของแม่อยู่ด้วยกันน่ารักจังเลย แขกมาแล้วนะลูกๆ ไปกันเลยไหม"
"ค่ะ เริ่มเบื่อ"
ว่าจบฉันก็ลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินแทรกคุณแม่ออกไป จากห้อง ได้ยินเสียงคนคุยกันด้านล่างจึงเดินไปจับราวชะเง้อมอง เห็นลุงมีอายุใส่สูทมีภูมิฐาน กับป้าทรงผมตีกระบังยืนคุยกับคุณพ่ออยู่ แต่ดูจากสีผมหัวหงอกๆนั่นคงแก่กว่าคุณพ่อหลายรอบ
"ไปกันลูกศร แม่ขอจับมือนะ"
เมื่อฉันพยักหน้าตอบ คุณแม่ก็จับมือฉันและลูกโซ่เดินลงบันไดไปด้านล่างด้วยกัน ฉันไม่ค่อยคาดหวังหรือตื่นเต้นอะไร ที่ฟังๆมาผู้ชายคนนั้นไม่น่าจะมีอะไรหวือหวา
แต่เมื่อปลายเท้าฉันแตะพื้นชั้นล่างหันไปเห็นคนตัวสูงยืนอยู่ข้างๆลุงกับป้าเท่านั้นแหละ ตัวก็ชาไปครึ่งซีก
หัวใจที่ไม่เคยเต้นระส่ำกับผู้ชายคนนี้เต้นอย่างบ้าคลั่ง
พี่ปริญ...
ทำไมเขามาอยู่ตรงนี้?
"สวัสดีค่ะคุณหญิงไพลิน คุณประเมศ ลูกสาวคนโตค่ะหนูลูกศร เพิ่งกลับจากลอนดอนเมื่อวานค่ะ" มือฉันค่อยๆยกไหว้ตามมารยาท แต่ตายังค้างอยู่ที่ใบหน้าของเขา
แต่สายตาคู่นั้นไม่มองหน้าฉันเลย เขาทำตัวปกติและเมินเฉยราวกับฉันเป็นธาตุอากาศ หรือไม่ก็ผีล่องหนในบ้านหลังนี้
"ลูกสาวคนโตก็สวย ลูกสาวคนเล็กก็น่ารัก ถ้ามีลูกชายสองคน จะมาสู่ขอทั้งสองคนเลยค่ะคุณนาว"
"อุ๊ย... สงสัยต้องถามคุณเซอร์ก่อนนะคะ"
ผู้ใหญ่หัวเราะกันคิกคัก
แต่ชัวร์แล้วล่ะ เจ้าบ่าวของลูกโซ่คือพี่ปริญ ผู้ชายที่เคยเป็นคู่นอนของฉันสองปีเต็มและฉันก็ทิ้งเขาไป นี่เขาไม่รู้สึกตะขิดตะขวงใจบ้างเหรอที่นอนกับฉันมาไม่รู้เท่าไหร่แต่ลงเอยกับน้องฉันแบบนี้
อย่าบอกว่าไม่รู้นะ
ฉันไม่เชื่อ!
มือฉันกำแน่น และกัดฟันข่มอารมณ์ไว้ ก่อนที่จะยอมเดินไปที่โต๊ะอาหารนั่งกินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากับครอบครัวของเขา
คุณพ่อนั่งหัวโต๊ะ ซึ่งเรียงจากหัวโต๊ะมาคุณแม่นั่งติดกับท่าน คนที่สองเป็นลูกโซ่คนที่สามเป็นฉัน ส่วนฝั่งนั้นมีพ่อแม่เขา แต่ตัวพี่ปริญเองกลับนั่งเก้าอี้ตัวที่สามตรงข้ามฉัน แค่เงยขึ้นตักอาหารก็เห็นหน้าเขาแล้ว
แทนที่จะไปนั่งตรงข้ามกับลูกโซ่ มานั่งตรงข้ามฉัน เพื่ออะไร? อยากให้ฉันโกรธจนมือสั่น สติแตก กรี๊ดออกมา และควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ใช่ไหม?
"งานหมั้นอีกสักสามเดือนฤกษ์กำลังดีเลยค่ะ ลูกโซ่ว่าไงลูก" ฉันกำช้อนในมือแน่น
"ค่ะ แล้วแต่เลยค่ะลูกโซ่ได้ทั้งนั้น" ยัยนี่ก็ไม่คิดจะปฏิเสธอะไรสักอย่าง
"แล้วอาจารย์ปริญล่ะคะ โอเคกับฤกษ์ไหม?" ฉันช้อนตามอง จนเห็นเขาหันไปตอบคุณแม่พอดี
"ครับ ผมไม่ติดอะไร"
ใช่ น้ำเสียงนุ่มนวลกว่าพูดกับฉัน และผู้ใหญ่ก็คุยกันเรื่องธุรกิจที่กำลังจะเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ZER Group กำลังจับธุรกิจเครื่องมือแพทย์ เลยร่วมลงทุนกับครอบครัวนั้นเพื่อผลักดันให้เครื่องมือแพทย์จากไทยเราถูกยอมรับทั่วสากล เรามีโรงงานที่ใหญ่ มีกำลังผลิตสูง และมีคอนเนคชั่น ส่วนทางนั้นมีฐานลูกค้าส่วนหนึ่งและมีมันสมอง ครองตลาดมาก่อนแล้ว
แต่ฉันไม่สนใจหรอก ช่างมัน
สนใจแค่เรื่องของตัวเอง
"ลูกโซ่ ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ" ทุกคนหันมามองฉันทันที เมื่อฉันเรียกลูกโซ่เสียงทุ้มต่ำ ทว่าลูกโซ่ทำหน้างงใส่ฉันพร้อมกับนิ้วชี้ที่ชี้เข้าหาตัวเอง
"ลูกโซ่เหรอคะ"
"มานี่"
ฉันจับแขนลูกโซ่หมับและลุกขึ้น แรงดึงอย่างร้อนใจทำให้ร่างบางเซเล็กน้อย แต่เธอก็พยายามเร่งฝีเท้าให้ทันฉัน จนเรามาถึงห้องหนังสือที่อยู่อีกฟากจากห้องอาหาร ฉันก็ดันลูกโซ่เข้าไปแล้วปิดประตูไว้
ที่เคยถามก่อนหน้านี้ฉันไม่สนใจ ต้องถามใหม่ เอาให้เคลียร์ เอาความจริง
"เป็นแฟนกันเหรอ?"
"หือ กับใครคะ ลูกโซ่โสดนะ"
"ผู้ชายชื่อปริญ" ลูกโซ่โบกมือพัลวัน
"ไม่ได้เป็นเลยค่ะ ไม่ได้..."
"จูบกันรึยัง ได้กันรึยัง เขาแตะต้องส่วนไหนของเธอบ้าง!" ลูกโซ่ชะงัก ฉันจึงเดินไปกระชากแขนให้ตอบด้วยอารมณ์
"บอกฉันมา เอาความจริง ถ้าเธอโกหกได้เห็นดีกันแน่"
"พี่ลูกศรเป็นอะไร ลูกโซ่เคยบอกแล้วว่าไม่ได้คบกัน คุณพ่อแค่คิดว่าลูกโซ่ควรแต่งงานได้แล้ว เลยเลือกคนที่เหมาะสมให้ ที่ลูกโซ่ไม่ขัดเพราะไม่คิดจะหาแฟนเองอยู่แล้วค่ะ"
"แน่ใจนะว่าไม่ได้รักกัน" ฉันถามและจ้องตาลูกโซ่อย่างคาดคั้น เธอดูตกใจมากที่ฉันอารมณ์เสียแบบนี้
"...แน่ใจค่ะ"
"แล้วเขาชอบเธอไหม"
ลูกโซ่เกาหัวงุนงง ก่อนจะส่ายหน้า
"ไม่หรอกค่ะ เคยคุยกับพี่เขาครั้งนึง พี่เขาบอกแค่แต่งในนามจะแยกกันอยู่ อ้อ...พี่เขาเป็นคนโลกส่วนตัวสูงค่ะ ไม่ชอบอยู่กับใคร ว่าแต่พี่ลูกศรเป็นห่วงลูกโซ่เหรอคะ ถ้าเรื่องลวนลามไม่มีอะไรเลยค่ะ พี่ปริญไม่เคยแตะต้อง จับมือก็ไม่เคยเลย แต่หลังแต่งงานลูกโซ่ก็ไม่แน่ใจ..."
ไม่ได้!
ฉันหันไปทางอื่นแล้วหลับตาลง สูดหายใจเข้าลึกๆหลายรอบพยายามสงบสติอารมณ์ที่อยากจะกรี๊ดออกมาของตัวเอง
ไม่มีใครรู้ว่าฉันกับพี่ปริญเคยเป็นอะไรกันมา ฉะนั้นฉันจะไม่โวยวายเรื่องนี้กับคนที่ไม่รู้
แต่พี่ปริญเขารู้แน่นอน เขากำลังคิดจะทำอะไรกันแน่ จะแก้แค้นฉันงั้นเหรอ?
เหอะ!
ฉันลอบหัวเราะออกมาเบาๆแล้วยกมือกอดอก
ก็เอาสิ... ฉันไม่ยอมให้งานหมั้นงานแต่งของเขาเกิดขึ้นเด็ดขาด ฉันนี่แหละจะพังทุกอย่างให้เละ จะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม จะหาว่าฉันหวงเขา ฉันอิจฉาน้องสาวก็ได้
แต่ฉันไม่ยอม
ฉันจึงหันไปมองหน้าลูกโซ่แล้วเดินไปหาเธอช้าๆ ใช้สายตานิ่งสนิทจ้องเข้าไปในตาของเธอ
"ถ้าว่าที่เจ้าบ่าวของเธอเคยเอากับฉันมาก่อน... ยังจะแต่งอยู่รึเปล่า?"
"...."
"อยากรู้ไหมว่าผู้ชายคนนั้นเร่าร้อนกับฉันมากี่ครั้ง และเขาหลงฉันหัวปักหัวปำแค่ไหน" ลูกโซ่ตาเบิกโต และพยักหน้าทันที
"ค่ะ เรื่องมันเป็นยังไงเหรอคะ"
"เรื่องมันยาว กลับไปนั่งปั้นหน้ากับบ้านนั้นก่อน ไว้ฉันจะเล่าให้ฟัง..."
"ค่ะ"
ลูกโซ่หลุบตาลงเล็กน้อยแล้วเดินออกไปจากห้องหนังสือ ฉันได้แต่กอดอกมองตามหลังและถอนหายใจออกมา
โทษทีนะลูกโซ่ ผู้ชายที่นอนกับฉันมาแล้วไม่ควรจะเป็นสามีของเธอ
•••♡•••
[Special Part]
ลูกโซ่ไม่ได้เดินกลับเข้าไปในห้องอาหารทันที เธอเดินเลี่ยงไปเข้าห้องน้ำที่อยู่ถัดออกไปจากห้องหนังสือ ก่อนจะปิดประตูไว้ แล้วหยิบมือถือขึ้นมาเข้าแอพพลิเคชันไลน์
LINE | DAD
โซโซ่ : คุณพ่อคะ พี่ลูกศรรักพี่ปริญจริงๆ เมื่อกี้โวยวายใหญ่เลย
DAD : อืมเจ้าตัวไม่เคยรู้ใจตัวเอง หวังว่าเวลาสามเดือนจะทำให้คิดอะไรได้บ้าง
โซโซ่ : แน่ใจเหรอคะว่าความรักจะทำให้พี่ลูกศรเปลี่ยนตัวเองโดยไม่รู้ตัวและไม่อึดอัด พี่ลูกศรก็เป็นแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้วนะ ปล.ลูกโซ่กลัวพี่ลูกศรโกรธค่ะ
DAD : มันอาจจะเป็นวิธีที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่พ่อมั่นใจว่าสุดท้ายพี่สาวเราจะมีความสุข
- ผู้เขียน
