วรนุชหลับไปนานหลายชั่วโมงเพราะง่วงจากกิจกรรมวาบหวามเมื่อค่ำคืนที่ผ่านมา เธอโดนปลุกเพราะจุมพิตร้อนๆ ที่หน้าผากและลามไปทั่วใบหน้า
“อาเกื้อ” เธอปรือตามอง พอเบี่ยงหลบเขาก็ซุกไซ้ไปที่ซอกคอหอมกรุ่น พอดิ้นเขาก็แทรกกายเข้ามาหาบดเบียดเธอแทบจมเตียง
“ไม่เอาค่ะ” เสียงเธอเริ่มขาดหายเป็นห้วงเมื่อมือหนาเคล้นคลึงลูบไล้ไปทั่วเนื้อตัว สอดแทรกเข้าไปฟอนเฟ้นเนื้อนวลภายในร่มผ้า เธอตื่นเต็มตาเมื่อเขาแทรกนิ้วเข้ามาในเรือนกายสาวเพื่อหยั่งน้ำหวานภายใน
“อื้อ...” ปากน้อยโดนบดจูบหนักๆ เธอส่ายร่างหนีเขาก็ตามติดมากักเอาไว้
“เด็กขี้เซาปลุกไม่ยอมตื่น”
“อาเกื้อปลุกตอนไหน” เธอประท้วงเมื่อนิ้วแกร่งของเขากำลังขยับในเรือนกายของเธอ
“เมื่อกี้ไง ปลุกยังไงก็ไม่ตื่นเลยต้องปลุกแบบนี้” เขาโกหกคำโต รั้งอาภรณ์ด้านล่างออกไป เธอประท้วงได้ไม่นานก็ต้องร้องครางเมื่อเขาก้มใบหน้าลงไปตรงหว่างขา
“อื้อ... อาเกื้อขา” สาวน้อยครางเสียงหลงเม
