“อาเคยพูดเล่นเหรอ”
“ไม่เคยค่ะ อาเกื้อพูดคำไหนคำนั้น” เธอรีบบอกเขา ยิ้มอย่างมีความสุข ซบที่อกกว้างอย่างออดอ้อน
“อาเกื้อขา... วันนี้ไปที่บ้านของหนูดีนะคะ” เธอเอ่ยชวนเขาเสียงหวาน
“ไปทำไมครับ”
“ไปเก็บเสื้อผ้าค่ะ หนูดีจะหนีตามมาอยู่กับอาเกื้อ”
“แค่กๆๆๆ” เกื้อการุณถึงกับสำลักในประโยคนั้นของเด็กสาว
“เด็กบ๊อง” เขาบีบจมูกเล็กๆ อย่างเอ็นดู วรนุชซบที่อกกว้างของเขาแล้วอมยิ้ม วันนี้เธอจะเป็นไทจากมารดาและบิดาเลี้ยงแล้ว ใครก็ได้ยินดีกับเธอหน่อย
สามีใหม่ของมารดาพยายามจะปลุกปล้ำขืนใจเธอหลายครั้ง แต่มารดากลับเข้าข้างสามีใหม่หาว่าเธอยั่วยวนเขา เธอไม่เคยคิดจะทำแบบนั้นเลย แม้แต่หน้ายังไม่มองเลยจะไปทำอะไรน่าเกลียดแบบนั้นได้อย่างไรกัน
เกื้อการุณพาเด็กสาวมาที่บ้านของเธอ บ้านช่องของเธอค่อนข้างระเกะระกะและรกพอสมควร เขามองตาปริบๆ สองสามีภรรยานั่นไม่อยู่บ้านเขาเลยมาได้ ถ้ามารดาของเธออยู่เขาคงต้องคิดหนักเพราะ
