เมดสาวจำเป็น 1
1784 คำ
นิยายเรื่อง : รวมเซตนิยายยั่วรักรุ่นพี่วิศวะ 4 สาว 4 เรื่อง
เรื่อง เมดสาวจำเป็น เป็นเล่มแรก เซตซีรีส์ ยั่วรักรุ่นพี่วิศวะ
แก๊งเพื่อนสนิทปีหนึ่ง คณะมนุษยศาสตร์ แก๊งสาว ๆ จะมี 4 คน ได้แก่ แสนดี / พัดชา / เฟย์ และข้าวหอม
น้องพัดชา เล่มสอง เรื่อง ยั่วรักพี่วิศวะปีสาม
น้องเฟย์ เล่มสาม เรื่อง ใคร่รักลูกหนี้
น้องข้าวหอม เล่มสี่ เรื่อง พิศวาสรักเด็ก (Hot)เนิร์ด
----------------------
เมดสาวจำเป็น 1
“เฮ้อ~อิจฉายัยข้าวหอม ยัยเฟย์จังเลยที่ไม่ต้องมาทำอะไรแบบเรา” นักศึกษาสาวปีหนึ่งเจ้าของใบหน้าหวานทำสีหน้าเซ็งอยู่ใต้ตึกคณะวิศวกรรมศาสตร์ ที่ต้องมานั่งรอรุ่นพี่ปีสามสุดฮอตที่คณะนี้ ทั้งที่เธอเองก็เรียนอยู่คณะมนุษยศาสตร์
“ยัยข้าวหอม ยัยเฟย์น่ะสิที่ต้องอิจฉาพวกเรา ที่เราสองคนได้มาขอลายเซ็นพี่พายุกับพี่น้ำเหนือ” นักศึกษาสาวปีหนึ่งอีกคนเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มชวนเพ้อฝัน เมื่อนึกถึงตอนที่รุ่นพี่สุดฮอตแก๊งนี้มานั่งดูการจับสายรหัสของคณะมนุษยศาสตร์เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว แก๊งนี้งานดีทุกคน แต่คนที่ตรงไทป์ตรงใจพัดชาที่สุดก็คือน้ำเหนือ
“น่าอิจฉาตรงไหนเนี่ย เราสองคนมาดักรอรุ่นพี่เป็นอาทิตย์แล้วนะ แต่ก็ไม่เจอพวกเขาสักที” แสนดีบ่นอุบที่ตลอดทั้งสัปดาห์ เธอและพัดชามานั่งรอรุ่นพี่แก๊งนี้แบบไม่มีหวังเลย เพราะยังไม่เห็นพวกเขาเข้ามาเรียนที่ตึกวิศวกรรมศาสตร์เลยสักวัน
“เอาน่ายัยแสน ท่องไว้ๆ เพื่อทุนหอพักฟรี” พัดชาให้กำลังใจเพื่อนสาวที่นั่งทำหน้างออย่างเบื่อหน่าย พัดชาเองก็สมัครขอทุนนี้เหมือนกัน แต่พัดชาไม่ได้ซีเรียสว่าจะได้ทุนนี้หรือไม่ เพราะสิ่งที่น่าสนใจมากกว่าหอพักฟรีก็คือพี่น้ำเหนือ แค่ได้สบตาแวบเดียวในครั้งนั้น แต่ทว่าใจมันกลับเรียกร้องจะเอาเขามาเป็นแฟนให้ได้
“เฮ้ยๆ ยัยพัดชา นั่นๆ แก๊งพี่พายุเลิกเรียนกันแล้ว” แสนดีเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น เมื่อเห็นแก๊งรุ่นพี่วิศวะที่มาดักรอเป็นสัปดาห์พากันเดินหน้าหล่อออกมาจากห้องเรียน ออร่าความหล่อแต่ละคนฟุ้งกระจายมาก แต่สำหรับแสนดีแล้วพายุหล่อที่สุดในแก๊ง "ไปกันเร็วยัยพัด”
เมื่อแสนดีเห็นแก๊งรุ่นพี่เดินไวๆ ไปทางลานจอดรถของคณะวิศวกรรมศาสตร์ แสนดีก็ตะโกนเรียกพายุทันที “พี่คะ! พี่พายุคะ รอแสนด้วยค่ะ!”
หมับ! แสนดีรีบวิ่งเข้าโอบกอดพายุจากทางด้านหลัง แต่ทว่าพอได้กลิ่นกายหอมอ่อนๆ จากรุ่นพี่ เธอก็ลืมถึงจุดประสงค์ที่มาดักรอเขาไปชั่วขณะ อีกทั้งอาการเซ็งๆ และความเบื่อหน่ายก่อนหน้านี้มลายหายไปจนสิ้น เมื่อได้สูดดมกลิ่นกายหอมๆ ของรุ่นพี่เข้าเต็มปอด 'งื้อ...รุ่นพี่ตัวหอมจังเลย'
“มีอะไรกับพี่หรือเปล่า” พายุเอ่ยถามรุ่นน้องต่างคณะที่เอาแต่ซุกไซ้สูดดมแผ่นหลังแกร่งของเขา โดยที่พายุเองก็ไม่ได้แกะแขนเรียวออกจากเอวสอบ เขาปล่อยให้รุ่นน้องกอดเขาอยู่แบบนั้น
“อะ...เอ่อ แสนขอโทษค่ะ แสนไม่ได้ตั้งใจ” แสนดีรีบผละตัวออกด้วยใบหน้าแดงซ่านที่เผลอทำอะไรน่าอายออกไป แต่ที่เธอทำไปแบบนั้น ก็เพราะต้องการล็อกตัวรุ่นพี่เอาไว้ไม่ให้เขาเดินหนี เธอไม่ได้ตั้งใจจะกอดเขาสักนิด และที่เผลอสูดดมกลิ่นกายของรุ่นพี่ ก็เพราะเขาใช้น้ำหอมกลิ่นที่เธอชอบ
“ว่าไงครับ มีอะไรกับพี่หรือเปล่า” พายุเอ่ยถามรุ่นน้องใบหน้าหวานต่างคณะที่วิ่งเข้ามาโอบกอดเขาไว้แน่น จนหน้าอกนุ่มนิ่มแนบชิดกับแผ่นหลังแกร่ง ทำให้คนตัวสูงรู้ได้เลยว่าหน้าอกของเธอคัปซี
“เอ่อ...คะ...คือว่า” นี่เป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่แสนดีไม่อยากมาขอลายเซ็นกับพายุ เพราะแค่ได้สบตาและได้เห็นหน้าหล่อๆ ของเขา ใจของเธอมันดันสั่นไหวตื่นเต้น จนไม่เป็นตัวของตัวเอง ได้แต่ยืนอ้ำๆ อึ้งๆ เหมือนคนติดอ่าง
“ถ้าน้องไม่มีอะไรจะพูด ก็ถอยไปครับ พี่จะได้กลับไปพักผ่อน” พายุเอามือสากดันรุ่นน้องใบหน้าหวานให้ขยับตัวถอยห่างออกจากเขาเล็กน้อย แต่ทว่าแสนดีจับแขนแกร่งเอาไว้แน่นไม่ยอมให้เขาเดินหนีไปไหน
“งื้อ...ไม่ถอยค่ะ” แสนดีทำหน้างอแงใส่รุ่นพี่คนตัวสูงเหมือนแมวน้อยอ้อนเจ้าของ แล้วยื่นสมุดขอลายเซ็นไปให้เขา
“แสนขอลายเซ็นพี่พายุด้วยค่ะ”
“ถ้าเธออยากได้ลายเซ็นของพี่ ก็ขยับเข้ามาใกล้ๆ”
แสนดีขยับเข้าไปใกล้พายุตามที่เขาเอ่ยบอก แต่คำว่าใกล้ของเธออาจจะไม่เหมือนคนอื่นเท่าไรนัก เพราะเธอยืนแนบชิดพายุ จนแทบจะสิงร่างเขาได้อยู่แล้ว
พายุกดยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจกับการกระทำของแสนดี จากนั้นเขาก็โน้มตัวไปกระซิบบอกบางอย่างกับหญิงสาวด้วยน้ำเสียงกระเส่า
“จำได้หรือเปล่าที่พี่บอกไป”
“แสนขออีกทีได้ไหมคะ” แสนดีกะพริบตาปริบๆ ออดอ้อนรุ่นพี่ เพราะเมื่อครู่นี้เธอเอาแต่สูดดมกลิ่นหอมของเขา จนจำไม่ได้ว่าเบอร์โทรของเขามีตัวเลขอะไรบ้าง
“ครั้งนี้จำให้ขึ้นใจนะ” พายุเอามือสากบีบแก้มนิ่มเบาๆ ตอนนี้เขาเหมือนแวมไพร์หนุ่มหล่อสะกดจิตเธอให้ยืนนิ่งๆ รับสัมผัสของเขา
“หึ...ไอ้พายุ เกินไปจริงๆ มึงทำเกินไปแล้ว” ธามไทพูดเหมือนจะห้ามปรามพายุ แต่เขากลับกดยิ้มมุมปากอย่างชอบใจกับการกระทำของพายุที่ทำเหมือนจะกินรุ่นน้องปีหนึ่งต่างคณะเสียตอนนี้
“กูยังไม่ได้ทำอะไรเลยไอ้ห่า” พายุปฏิเสธด้วยรอยยิ้มร้ายกาจ จากนั้นเขาก็โน้มตัวไปกระซิบแสนดีอีกครั้ง และเมื่อคนตัวสูงพูดจบเขาก็ไม่วายเป่าลมร้อนรดผิวเนียนขาวที่บริเวณลำคอระหง จนคนตัวเล็กรู้สึกวูบวาบไปทั้งตัว
“จำได้หรือเปล่าเบอร์โทรของพี่ ต้องให้พี่ทวนให้อีกครั้งไหม”
“จะ...จำได้ค่ะ” แสนดีพยักหน้าขึ้นลงตอบรับด้วยใบหน้าร้อนผะผ่าว
"เรากลับกันเถอะยัยพัด" แสนดีดึงมือพัดชาจะเดินออกไปจากตรงนี้ ตอนนี้ขอตัวไปตั้งหลักก่อน เพราะมือไม้เริ่มเกะกะทำอะไรไม่ถูก เมื่อโดนรุ่นพี่จู่โจมใจดวงน้อยของเธออย่างหนัก จนยากจะห้ามใจไม่ให้สั่นไหวกับเสน่ห์เกินต้านของเขา
"เดี๋ยวก่อน ขอฉันคุยกับพี่น้ำเหนือก่อน" พัดชาขืนตัวเอาไว้ ไม่เดินไปตามแรงดึงของแสนดี ก็เธอยังไม่ได้คุยกับรุ่นพี่ที่เธอหมายตาเอาไว้เลยด้วยซ้ำ ไม่รู้ว่าเพื่อนสาวของเธอจะรีบไปไหนกัน
“พี่น้ำเหนือคะ หนูขอลายเซ็นด้วยค่ะ” พัดชาหญิงสาวที่มีความมั่นใจในตัวเองสูงรีบยื่นสมุดโน้ตสีชมพูส่งให้รุ่นพี่ที่ยืนอยู่ตรงหน้าทันที
“อยากได้ลายเซ็นฉันงั้นเหรอ?” น้ำเหนือรับสมุดโน้ตมาถือไว้ แล้วเลิกคิ้วขึ้นสูงเป็นเชิงถาม อีกทั้งยังจ้องมองที่รุ่นน้องใบหน้าสวยคณะมุนษยศาสตร์ด้วยแววตาเจ้าเล่ห์ตามแบบฉบับหนุ่มแบดบอย
“ใช่ค่ะ พัดอยากได้ทั้งลายเซ็นของพี่น้ำเหนือ แล้วก็อยากได้...!”พัดชาพูดเพียงแค่นั้น เธอก็ส่งยิ้มให้รุ่นพี่คนตัวสูงด้วยรอยยิ้มกริ่ม
ใครจะอยากได้ลายเซ็นอย่างเดียวเล่า ลายเซ็นมันกินไม่อิ่มซะหน่อย แต่ที่เธออยากได้จากพี่น้ำเหนือคงเป็นอย่างอื่นที่อิ่มอกอิ่มใจมากกว่า
“แน่จริงก็พูดให้จบสิ” น้ำเหนือยักคิ้วให้พัดชาอย่างท้าทายพร้อมทั้งกดยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจ
“งั้นพัดขอไลน์พี่น้ำเหนือหน่อยค่ะ เดี๋ยวพัดจะไลน์ไปบอก ว่าอยากได้อะไรนอกจากลายเซ็น” พัดชายื่นมือถือส่งให้น้ำเหนือ พลางคิดไปว่าเริ่มจีบเลยก็แล้วกัน ในเมื่อพี่น้ำเหนือเปิดทางให้ขนาดนี้แล้ว
“หึ ไม่เบาเลยจริงๆ” น้ำเหนือรับมือถือของพัดชากดเพิ่มไลน์ของเขาให้เธอ อีกทั้งยังแถมที่อยู่คอนโดของเขาให้รุ่นน้องหน้าสวยอีกด้วย
“มาเอาสมุดคืนพร้อมลายเซ็นตามที่อยู่ในไลน์ก็แล้วกัน” น้ำเหนือส่งมือถือคืนให้พัดชาด้วยรอยยิ้มร้ายกาจ
“หึ ต้องอย่างงี้สิวะไอ้เสือ” เคนตะแสยะยิ้มมุมปากกับการกระทำของน้ำเหนือ ที่เหยื่อเนื้อหวานมาหาถึงที่ แล้วน้ำเหนือรีบตะครุบเก็บเอาไว้อย่างไม่รีรอ
“พี่เหนือเซ็นชื่อลงสมุดโน้ตให้พัดตอนนี้เลยไม่ได้เหรอคะ” พัดชาทำสีหน้างอแง แต่ภายในใจกลับยิ้มกริ่มอย่างถูกใจ ‘อ่อยมาอีกพ่อ เดี๋ยวน้องพัดชาคนนี้จะจับทำแฟนให้เข็ด’ พัดชานึกคิดอยู่ภายในใจ
“ตอนนี้ฉันยังไม่มีอารมณ์จะเซ็น เดี๋ยวฉันจะกลับไปเซ็นให้ที่คอนโดก็แล้วกัน ถ้าอยากได้ลายเซ็นก็ไปเอาที่คอนโด แต่ถ้าไม่อยากได้ ฉันจะได้โยนสมุดโน้ตนี้ทิ้งซะ” น้ำเหนือทำท่าจะโยนสมุดโน้ตของพัดชาทิ้งเหมือนไม่เห็นค่าสิ่งที่อยู่ในมือหากพัดชาไม่ทำตามที่เขาต้องการ
“งื้อ อยากได้สิคะ อย่าโยนสมุดโน้ตพัดทิ้งน้า” พัดชาทำสีหน้าเจี๋ยมเจี้ยม แต่ภายในใจกลับกระดี๊กระด๊าเป็นปลากระดี่ได้น้ำ แค่อ่อยนิดอ่อยหน่อย พ่อคุณก็รีบกระโจนเข้าหลุมกับดักของเธอซะแล้ว
“งั้นก็ตามไปเอาลายเซ็นที่คอนโด ตกลงไหมครับน้องพัดชา” น้ำเหนือเอ่ยเรียกชื่อรุ่นน้องด้วยน้ำเสียงไพเราะพร้อมกับยักคิ้วให้พัดชาอย่างเจ้าเล่ห์
“โอเคค่ะ พี่เหนือเตรียมลายเซ็นไว้เลยนะคะ เดี๋ยวพัดจะไปเอาถึงที่เลย งั้นพัดขอตัวก่อนนะคะ สวัสดีค่ะพี่ๆ” พัดชาก้มศีรษะให้แก๊งรุ่นพี่สุดฮอต ก่อนที่เธอจะดึงแสนดีออกไป
- ผู้เขียน
