เมดสาวจำเป็น 2
1345 คำ
เมดสาวจำเป็น 2
@หอพักนักศึกษามหาลัย JN
“ขอลายเซ็นพี่พายุกับพี่น้ำเหนือได้หรือยัง?” เฟย์ที่นอนไถหน้าจอมือถือเล่นอยู่บนเตียงในโซนของตัวเองเอ่ยถามขึ้น เมื่อเห็นแสนดีและพัดชาเดินเข้ามาในห้องพัก
แสนดี พัดชา เฟย์ และข้าวหอมเป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่มัธยมศึกษาตอนต้น พวกเธอสนิทกันมากๆ แม้แต่คณะและสาขาวิชาก็เลือกเรียนเหมือนกัน อีกทั้งห้องพักที่พักได้ห้องละสี่คน แก๊งพวกเธอก็ลงตัวพอดี
“ฉันยังไม่ได้ลายเซ็นพี่น้ำเหนือ แต่ฉันได้ไลน์พี่เขามาแทน” พัดชาโยกย้ายส่ายสะโพกอย่างกระดี๊กระด๊า และกระโดดล้มตัวนอนที่เตียงนุ่มโซนนอนของเธอด้วยรอยยิ้มกว้าง
“กรี๊ดดดด!! แกได้ไลน์พี่น้ำเหนือเหรอยัยพัด” เฟย์กรีดร้องแล้วลุกจากเตียงปรี่ตัวเข้าไปหาพัดชาด้วยความดีใจประหนึ่งว่าได้คอนเน็กชันกับรุ่นพี่สุดฮอตซะเอง
“ใช่แล้วจ้ะ” พัดชาเข้าแอปพลิเคชันไลน์แล้วเปิดโชว์ข้อความที่น้ำเหนือพิมพ์ที่อยู่คอนโดของเขาให้เธอ
“อิจฉามากแม่!! พี่น้ำเหนือให้ที่อยู่คอนโดมาเลยเหรอ” เฟย์ดึงมือถือของพัดชามาอ่านข้อความด้วยแววตาลุกวาว
“แล้วแกจะไปไหมยัยพัด” เฟย์เอ่ยถามพัดชาด้วยความตื่นเต้น
“ระดับฉันแล้ว ต้องไปอยู่แล้วปะ พี่น้ำเหนืออ่อยมาขนาดนี้ ฉันจะจับเขาเป็นแฟนให้ดู” ไม่รู้ว่าใครอ่อยใคร แต่พัดชาถูกตาต้องใจและจองผู้ชายคนนี้ไว้ตั้งแต่แรกเห็น
“ไหวเหรอยัยพัด ได้ข่าวว่าพี่น้ำเหนือมีสาวในสต็อกเยอะเลยนะ อย่าเล่นกับไฟดีกว่า” ข้าวหอมสาวสวยที่เรียบร้อยที่สุดในแก๊งอดที่จะเป็นห่วงเพื่อนสาวไม่ได้ อยากจะเชียร์นะ เพราะเห็นว่าพัดชาชอบน้ำเหนือมาก แต่ทว่าก็กลัวเพื่อนจะเสียใจจนน้ำตาเช็ดหัวเข่า
“เดี๋ยวฉันจะทำให้เสือกลายเป็นแมวให้ดู เมี้ยว!!” พัดชาทำเสียงแมวน้อยแสนเชื่อง แบดๆ แบบนี้แหละท้าทายดี เธอจะสยบเสือให้อยู่หมัด
"โอ๊ย มั่นมากแม่" เฟย์เอ่ยแซวด้วยความหมั่นไส้กับท่าทางของพัดชา
“แกเป็นอะไรยัยแสน นั่งเงียบเชียว” ข้าวหอมหันไปเอ่ยถามแสนดีที่นิ่งเงียบผิดปกติ อีกทั้งหน้าหวานของเพื่อนสาวยังขมวดคิ้วเข้าหากันจนยุ่งไปหมด
“ฉันจำเบอร์พี่พายุไม่ได้ ลืมเลขท้ายไปหนึ่งตัว” แสนดีทำหน้ายู่ เมื่อเธอดันลืมเลขท้ายเบอร์โทรของพายุไปเสียดื้อๆ รู้อย่างนี้เซฟเบอร์เขาไว้ตั้งแต่เขาบอกเลยก็ดี
“สุดจริงอะไรจริง อีกคนได้ไลน์ อีกคนได้เบอร์โทร” เฟย์ปรบมือให้เพื่อนสาวของเธอทั้งสองคนอย่างภาคภูมิใจ
"โอ๊ยย ทำไมฉันสมองปลาทองแบบนี้เนี่ย" แสนดีเอานิ้วจูนหัวตัวเองสีหน้าหงุดหงิด
“มันจะยากอะไรล่ะยัยแสน ตัวเลขเบอร์หลังก็มีแค่ศูนย์ถึงเก้า แกก็สุ่มโทร. ไปให้หมด” พัดชาเอ่ยบอกแสนดีด้วยท่าทางชิลๆ
“นั่นสินะ ทำไมฉันถึงคิดไม่ได้” แสนดีพยักหน้ารัวๆ เรื่องง่ายๆ แต่เธอทำเป็นเรื่องยากไปได้
“ได้กอดพี่พายุเต็มรักขนาดนั้น สงสัยใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้วมั้ง ฉันล่ะอิจฉาแกมากยัยแสน ที่พี่พายุหอมแก้มแกน่ะ” พัดชายกมือทาบแก้มตัวเองด้วยความเคอะเขิน เมื่อนึกไปถึงตอนที่พายุโน้มตัวกระซิบแสนดี แต่ปลายจมูกโด่งคมสันเฉียดแก้มนุ่มเพื่อนสาวเบาๆ
“ฮะ!!" ข้าวหอมอุทานดังลั่น อีกทั้งดวงตากลมโตของเธอยังเบิกกว้างเท่าไข่ห่าน
"อร๊ายยยย!! แมตช์นี้ยัยแสนดีชนะ ทั้งได้กอดทั้งโดนหอมแก้ม จึ้งมากแม่ นี่สิ เขาเรียกสยบรักรุ่นพี่สุดฮอต" เฟย์ปรบมือให้แสนดีอย่างชอบใจ
“บะ...บ้า ฉันไม่ได้ตั้งใจกอดสักหน่อย ฉันแค่เข้าไปล็อกตัวไม่ให้พี่พายุเดินหนีต่างหาก แล้วฉันก็ไม่ได้ถูกพี่พายุหอมแก้มด้วย ยัยพัดพูดเกินจริงมาก” แสนดีปฏิเสธด้วยท่าทางเหนียมอายพร้อมกับจับผมสลวยทัดหูด้วยใบหน้าแดงซ่าน
“แหมๆ เข้าไปล็อกตัวแบบโคตรฟินเลยนะยัยแสน" เฟย์เอ่ยแซวแสนดีด้วยสีหน้าล้อเลียน
“ฟินอะไรล่ะ ที่ฉันทำไปก็เพราะจะขอลายเซ็นพี่พายุต่างหาก ไม่มีอะไรแอบแฝงเลยนะ” แสนดีทำหน้าซื่อตาใส
“สาธุ ใครโกหกขอให้หลงรักพี่พายุหัวปักหัวปำแบบถอนตัวไม่ขึ้น”
“บ้าน่าแกก็นะ งั้นฉันไปสุ่มโทร. หาพี่พายุก่อนดีกว่า” พูดจบแสนดีก็หยิบมือถือเดินออกไปนอกระเบียง
แสนดีกดสุ่มโทร. ออกไปแล้วเก้าเลข บอกเลยว่าปวดหัวมาก เพราะแต่ละเบอร์ที่สุ่มโทร. ออก เป็นเบอร์ของคนขายแก๊สบ้าง ศูนย์ธรรมะ แล้วก็เป็นเบอร์คนแก่ที่ไหนอีกก็ไม่รู้
แสนดีถอนหายใจพรืดใหญ่ จากนั้นเธอก็กดโทร. ออกตัวเลขสุดท้าย มันต้องเป็นเลขท้ายเบอร์นี้แล้วแหละ และเมื่อเธอกดโทร. ออก ปลายสายกดรับเร็วมาก
“สวัสดีค่ะ นี่ใช่เบอร์พี่พายุหรือเปล่าคะ”
(แล้วคิดว่าใช่ไหมล่ะ)
“งื้อ...พี่พายุจริงๆ ด้วย”
(มางื้อใกล้ๆ สิ)
“…”
(อยากได้ลายเซ็นพี่หรือเปล่า)
“อยากได้สิคะ”
(งั้นมาหาพี่ที่คอนโด พี่มีอะไรจะตกลงกับเธอ)
“ทำไมต้องให้แสนไปหาพี่พายุที่คอนโดด้วยคะ”
(ไม่มาก็ไม่ต้องเอาลายเซ็น แต่เธออาจจะถูกตัดสิทธิ์ทุนหอพักฟรีนะ)
“พี่พายุรู้เหรอคะว่าแสนขอทุนนี้ด้วย”
(นั่นมันไม่ใช่เรื่องที่พี่ต้องตอบเธอ แต่ถ้าเธออยากได้ลายเซ็น ก็มาหาพี่ที่คอนโด) พูดจบเขาก็ตัดสายไปเลย โดยที่แสนดียังไม่ทันได้เอ่ยถามอะไรเขาต่อ
"จะให้ไปหาแต่ไม่ให้ที่อยู่คอนโด แบบนี้จะไปถูกไหม? บ้าจริง” ปากเล็กบ่นพึมพำต่อว่าคนปลายสาย แต่เพียงเสี้ยววิก็มีเจ้าของรูปโพรไฟล์หน้าตาหล่อเหลาแอดไลน์เข้ามา และข้อความแรกที่เขาส่งมาหาเธอ ก็เป็นที่อยู่คอนโดของเขา
“คิดเสียว่าทำเพื่อทุนก็แล้วกัน” ปากเล็กพึมพำเบาๆ ก่อนที่เธอจะเดินเข้าไปในห้องและหยิบกระเป๋าใบเล็กสะพายพาดบ่า
“จะไปไหนยัยแสนดี” พัดชาเอ่ยถามแสนดี เมื่อเห็นแสนดีทำท่าจะเดินออกจากห้องไป
“ไปทำธุระหน่อยน่ะ เดี๋ยวฉันมานะ” พูดจบ แสนดีก็เดินออกจากห้องทันที โดยที่เธอขึ้นรถเมล์หน้ามหาวิทยาลัยเดินทางไปคอนโดของพายุ
เมื่อแสนดีมาถึงที่คอนโดหรู ก็มีนิติคอนโดที่ประจำอยู่หน้าล็อบบี้เดินเข้ามาเอ่ยบอกให้แสนดีกดลิฟต์ขึ้นไปชั้นบนสุดของตึก
พอแสนดีขึ้นมาถึงชั้นบนสุด เธอก็ไม่ต้องเดินหาห้องให้ยุ่งยาก เพราะมีห้องใหญ่อยู่แค่ห้องเดียวอยู่บนชั้นนี้ แสนดีสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะยกมือขึ้นเคาะประตูห้อง
แต่ทว่าเมื่อประตูเปิดออก เจ้าของห้องเกือบทำให้แสนดีหัวใจแทบวาย เมื่อเขานุ่งเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียวมารอรับแขก
“หืม! จะยืนมองซิกซ์แพ็กพี่อีกนานไหม เข้าห้องได้แล้ว” พายุเอ่ยบอกรุ่นน้องใบหน้าหวานที่เอาแต่จ้องมองเขาด้วยสายตาแทะโลม ‘ยัยเด็กคนนี้’
“พะ...พี่พายุแต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนก็ได้ค่ะ เดี๋ยวแสนยืนรอหน้าห้อง”
“พี่จะอาบน้ำครับ เข้ามาเร็วๆ พี่อยากแล้ว” พายุดึงคนตัวเล็กเข้าไปในห้องของเขาอย่างรวดเร็ว
"กรี๊ดดด พี่พายุ" แสนดีกรีดร้องใจเต้นตึกตัก 'อยากที่ว่า...เขาอยากอะไรของเขากัน'
- ผู้เขียน
