เมดสาวจำเป็น 3
845 คำ
เมดสาวจำเป็น 3
"หยุดกรี๊ดก่อน" พายุเอ่ยห้ามหญิงสาวรุ่นน้องต่างคณะน้ำเสียงดุ ที่เธอเอาแต่กรีดร้องดังลั่นห้อง จนเสียงของเธอมันดังแสบแก้วหูไปหมด
"ก็พี่พายุอยากอะไรกันล่ะคะ"
"ก็พี่อยากอาบน้ำน่ะสิ"
“อ้าว…ก็ไม่พูดให้จบตั้งแต่ทีแรก” แสนดีทำหน้าเหวอ เมื่อสิ่งที่เธอคิดดันผิดคาด
ก็เขานุ่งแค่ผ้าเช็ดตัวมาเปิดประตูให้เธอ เธอก็คิดไปไกลเกินกว่าที่เขาอยากจะอาบน้ำน่ะสิ
“คิดลามกอะไรกับพี่ปะเนี่ย”
“เปล่านะคะ แสนไม่ได้คิดลามกอะไรกับพี่พายุสักหน่อย” แสนดีทำสีหน้าเลิ่กลั่กรีบยกมือปฏิเสธเป็นพัลวัน แต่แววตาดื้อรั้นกลับไล่มองจากหน้าท้องซิกซ์แพ็กเลื่อนต่ำลงมาบริเวณเป้าของเขา
พายุเดินเข้าไปใกล้ๆ แสนดี จากนั้นเขาก็ยิ้มอย่างพึงพอใจ เมื่อมือเล็กลูบไล้ซิกซ์แพ็กของเขาไม่หยุด “เอาแบบนี้เลยเหรอ?”
“ขะ...ขอโทษค่ะ แสนไม่ได้ตั้งใจ แสนคิดเพลินไปหน่อย” แสนดีรีบผละมือออกจากหน้าท้องแกร่ง เธอไปลูบคลำซิกซ์แพ็กของเขาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
‘โอ๊ย...นี่เธอมาเอาลายเซ็นนะ เธอทำอะไรลงไปเนี่ย ภาพลักษณ์ความใสซื่อหมดกันก็คราวนี้’
“ที่บอกว่าคิดเพลิน แสนกำลังคิดจะทำอะไรพี่หรือเปล่า”
ตึกตัก~ตึกตัก~
เสียงหัวใจดวงน้อยเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง เมื่อรุ่นพี่ต่างคณะเอ่ยเรียกหญิงสาวด้วยชื่อของเธอแทนคำว่า ‘เธอ’ มิหนำซ้ำยังยิ้มหล่อกระชากใจ จนพลอยทำให้แสนดีเผลอพูดตามที่หัวใจมันเรียกร้อง “งื้อ...หล่อจัง”
“เสียงงื้อนี้มันน่า...!” น่าจับกดลงเตียงจริงๆ ประโยคหลังเขาพูดต่อในใจ
“น่าอะไรเหรอคะ” จู่ๆ แสนดีก็อยากรู้ประโยคท้ายที่เขาเอ่ยพูดไม่จบขึ้นมา
“น่ารักเป็นบ้าเลย” พายุยักคิ้วให้แสนดี แล้วกดยิ้มมุมปากด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์
“๐_๐” แสนดีกำชายเสื้อนักศึกษาไว้แน่นด้วยความเคอะเขินกับมุกจีบของเขา
“พี่ขอไปอาบน้ำก่อนก็แล้วกัน เดี๋ยวเราค่อยมาคุยกันเรื่องลายเซ็น แสนไปนั่งรอพี่ที่โซฟาก่อนไป พี่ขออาบน้ำแป๊บ”
“กรี๊ดดดด!!” แสนดีกรีดร้องลั่นห้อง เมื่อพายุดึงผ้าเช็ดตัวออกจากเอวสอบ แต่แล้วหญิงสาวก็ยกมือปิดปากแทบไม่ทัน เพราะเขาไม่ได้โป๊เปลือยอย่างที่เธอคิดไว้ แต่ทว่าเขายังใส่บ็อกเซอร์อยู่ภายใต้ผ้าเช็ดตัว
“หึๆ” พายุหลุดขำออกมา เมื่อแกล้งรุ่นน้องต่างคณะได้ จากนั้นเขาก็เดินผิวปากเข้าไปในห้องนอนใหญ่อย่างอารมณ์ดี
ในขณะที่แสนดีนั่งรอเขาทำธุระส่วนตัว แสนดีก็นึกถึงเรื่องที่ทำให้เธอต้องมาขอลายเซ็นจากเขา…
“พี่สายลมขา~ รับแสนดีเป็นน้องรหัสด้วยนะคะ”
“พี่จะยังไม่รับเราเป็นน้องรหัส จนกว่าเราจะไปขอลายเซ็นจากพี่พายุมาให้ได้ซะก่อน”
“พี่พายุ...รุ่นพี่วิศวะปีสามน่ะเหรอคะ” ไม่มีใครไม่รู้จักรุ่นพี่สุดฮอตคณะวิศวะปีสาม เพราะขนาดเธอพึ่งเข้าเรียนมหาลัยระดับชั้นปีที่หนึ่งได้เพียงเดือนเศษๆ ความฮอตและชื่อของเขาก็ถูกพูดถึงผ่านหูเธอบ่อยๆ จนเธอเองก็ไม่วายแอบเข้าไปส่องไอจีรุ่นพี่พายุอยู่บ่อยครั้ง
“ใช่ครับ”
“อ้าว! ทำไมต้องให้แสนไปขอลายเซ็นจากรุ่นพี่ต่างคณะด้วยคะ”
“น้องแสนจะไม่ทำตามที่บอกก็ได้นะครับ ถ้าน้องแสนไม่เห็นความสำคัญสายรหัสของเรา แต่พี่เหมือนเห็นใบสมัครขอทุนหอพักของน้องแสนแวบๆ ไม่แน่ใจว่าน้องแสนสมัครขอทุนนี้ด้วยหรือเปล่า?”
“เอ่อ...ใช่ค่ะ แสนสมัครขอทุนนี้”
“หอพักนั้นเป็นทุนของที่บ้านพี่พายุ น้องแสนจะได้ทุนหอพักฟรีหรือไม่ ก็ขึ้นอยู่กับลายเซ็นของพี่พายุนั่นแหละ”
“อื้อ~ ทำอะไรของพี่คะเนี่ย” คนตัวเล็กสะดุ้งตัวเล็กน้อยเมื่อโดนบีบแก้มเบาๆ ในขณะที่เธอกำลังคิดเรื่องทุนหอพักของทางบ้านเขาอยู่
แสนดีมองรุ่นพี่ต่างคณะ ที่ตอนนี้เขาพันแค่ผ้าเช็ดตัวไว้ที่เอวสอบอย่างหมิ่นเหม่ ซึ่งเดาได้ว่าเขาไม่ได้ใส่บ็อกเซอร์อย่างแน่นอน
“มองอะไร” พายุเอ่ยถามคนตัวเล็กที่จ้องมองบริเวณเป้าของเขาไม่วางตา
“ก็มองคนชอบโชว์น่ะสิคะ มีแขกมาถึงห้อง แทนที่พี่พายุจะแต่งตัวให้เรียบร้อยหน่อยก็ไม่ได้” แสนดีรีบต่อว่าเขา เพื่อกลบเกลื่อนสิ่งที่เธอกำลังคิดอยู่ภายในใจ
“ปกติเวลาพี่อยู่ห้อง พี่ก็แก้ผ้าเดินไปเดินมาในห้องนะ”
- ผู้เขียน
