เจ็ดปีต่อมา...
พราวฟ้าพยายามทำงานและส่งเสียตนเองเรียนจนสำเร็จการศีกษาในระดับอุดมศึกษา ในขณะที่สังขารของนางสายใจมารดาของเธอก็ร่วงโรยไปมาก ตอนนี้นางสายใจทำงานได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น นางไม่สามารถทำงานหนักเหมือนดังเช่นเมื่อก่อนได้
ดังนั้นพราวฟ้าจึงต้องทำงานสุจริตทุกอย่างที่มันสามารถเปลี่ยนเป็นเงินได้ เพื่อมาจุนเจือครอบครัวที่มีเพียงมารดาของเธอเท่านั้น หญิงสาวทำงานอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย จนกระทั่งวันที่เธอสำเร็จการศึกษาได้ใบปริญญาเบิกทางชีวิต เธอจึงเริ่มหาสมัครงานตามที่เธอได้เล่าเรียนมา เพื่อรายได้ที่มากขึ้น และเวลาที่เธอจะได้อยู่บ้านดูแลมารดาของตน
ความพยายามในการหางานทำของเธอต้องใช้เวลาเกือบสองเดือน เพราะเธอไม่มีประสบการณ์การทำงาน ดังนั้นจึงไม่มีใครอยากได้เด็กนักศึกษาจบใหม่ เพราะต้องสอนงานกันอีกหลายอย่าง เธอเริ่มท้อใจในการหางานทำ แต่แล้ววันหนึ่งก็เหมือนโชคเข้าข้างเธอ เมื่อเธอได้รับโทรศั
