ทุกอย่างที่เกิดขึ้นตรงหน้ามันเหมือนฝันมาก เธอไม่อยากเชื่อว่าเธอจะได้อยู่ใกล้ชิดกับเจ้าชายในฝันของเธอ แต่สิ่งหนึ่งที่พราวฟ้าต้องระวังเป็นอย่างมาก นั่นคือต้องระวังความรู้สึกของตนเอง เธอต้องไม่ให้เขารู้เด็ดขาดว่าเธอคิดอย่างไรกับเขา เพราะตอนนี้เขาไม่ใช่แค่อาสาดับเพลิงแล้ว แต่เขาคือซีอีโอของบริษัทผลิตยายักษ์ใหญ่ หนทางของเธอกับเขามันจึงต่างกันราวฟ้ากับเหว
“มานั่งข้างหน้าสิ ผมไม่ใช่คนขับรถของคุณนะพราวฟ้า” ภูบดีรู้ว่าเธอทำตัวไม่ถูก และยิ่งเขาพูดแบบนั้น ยิ่งทำให้พราวฟ้าประหม่ามากขึ้น
“ขอโทษค่ะ” พราวฟ้ารีบขอโทษทันทีที่เข้ามานั่งในรถ
“ไม่ต้องขอโทษหรอก แต่ต่อไปก็ทำตัวให้ถูกแล้วกัน” ยิ่งได้เห็นตัวเล็กทำท่าทางวางตัวไม่ถูก เขาก็ยิ่งอยากแกล้งเธอมากขึ้นกว่าเดิม
“แล้วเราจะไปที่ไหนคะ” ในใจไม่อยากถาม แต่เพราะเธอต้องการเตรียมตัว ทำให้พราวฟ้าเอ่ยถามเขาออกไป
“ไปกินข้าวก่อน แล้วค่อยไปทำงาน คราวนี้โอเคยัง” ภู
