สองสัปดาห์ต่อมา
“แสนหวานเข้ามาผมหน่อย”
“ค่ะคุณเมษฐ์”
แสนหวานเบะปากใส่โทรศัพท์ก่อนจะลุกจากโต๊ะทำงาน บางทีเธอก็อดหมั่นไส้น้ำเสียงเข้มๆ ของเขาเวลาสวมบทบาทท่านประธานไม่ได้ หญิงสาวกระแทกเท้าตึงๆ สีหน้าก็ดูบูดบึ้ง แต่พอถึงหน้าห้องท่านประธานก็ปรับสีหน้าให้ร่าเริง ยกมือขึ้นเคาะประตูรอจนกระทั่งอีกฝ่ายตอบรับ
“เข้ามาได้”
แสนหวานพาตัวเองเข้าไปด้านใน ยิ้มทักทายวรุฬที่ง่วนอยู่กับเอกสารกองโตเสร็จแล้วก็เดินมาหยุดเท้าตรงหน้าโต๊ะทำงานบารเมษฐ์
“มีอะไรให้หวานรับใช้คะ”
เป็นข้อตกลงระหว่างกันของบารเมษฐ์กับแสนหวานที่ทั้งคู่ยังคงสถานะเจ้านายกับลูกน้องในที่ทำงาน ส่วนที่บ้านก็จะเป็นสถานะคนรัก โดยข้อตกลงนี้เป็นแสนหวานเองที่ต้องการ เธอไม่อยากอยู่เฉยๆ ไปวันๆ แบบนั้นคงได้เฉาตายพอดี อีกอย่างหากความสัมพันธระหว่างเธอกับบารเมษฐ์เกิดมีปัญหาอะไรขึ้นมาเธอก็ยังมีเงินในการดูแลตัวเอง แต่การที่เธอยืนกรานว่าจะทำงานในเลขาฯ ขอ
