“ต่อจากนี้ห้ามร้องไห้แล้วนะ แต่ถ้าอยากร้องจริงๆ ก็ร้องตอนอยู่บนเตียงกับผมก็พอ”
แสนหวานยิ้มทั้งน้ำตาพลางทุบอกอีกฝ่ายไปหนึ่งที เกือบจะโรแมนติกอยู่แล้วเชียว แต่บารเมษฐ์ก็ยังต่อท้ายประโยคสองแง่สองง่ามจนได้ ท่านประธานที่หน้าตึงราวกับฉีดโบท็อกซ์มาใหม่ๆ กับท่านประธานที่น่าหยุมหัวแห่งปีหายไปจากชีวิตเธอแล้วจริงๆ มีแต่ท่านประธานที่ชอบเย้าแหย่ให้เธอได้เขินอายไม่เว้นวัน
แต่เธอก็ชอบนะที่เขาเป็นแบบนี้ เอาเป็นว่าไม่ว่าจะเป็นบารเมษฐ์แบบไหนเธอก็ชอบเขาอยู่ดี ต่อให้เป็นบารเมษฐ์ที่ชอบทำหน้าขรึมก็ตาม ในเมื่อเธอเองก็แอบมองเขาบ่อยๆ อยู่เหมือนกัน คงต้องขอบคุณที่ชาติก่อนเธอคงไปกู้ชาติมา ชาตินี้ถึงได้สามีเกรดพรีเมียมอย่างบารเมษฐ์
แสนหวานยิ้มกว้างก่อนจะตวัดแขนกอดบารเมษฐ์เอาไว้แน่น สองร่างถ่ายทอดความรู้สึกที่อุ่นวาบไปถึงหัวใจให้แก่กันและกัน บารเมษฐ์ประทับจูบลงบนหน้าผากของแสนหวานและกระชับกอดแน่นขึ้น เนิ่นนานกว่าที่
