“อาหารมาเสิร์ฟแล้วครับ”
บริกรเข็นรถอาหารมาพอดี บทสนทนาจึงสิ้นสุดลงตรงนั้น บริกรจัดวางอาหารลงบนโต๊ะอย่างคล่องแคล่ว โดยมีผู้ช่วยอีกคนตักข้าวจากโถใส่จานให้พร้อมเทน้ำดื่ม
“รับประทานให้อร่อยนะครับ”
บริกรถอยออกไปพร้อมรอยยิ้ม ทุกคนจึงเริ่มลงมือรับประทานอาหาร
“กินเยอะๆ เลยนะจ๊ะหนูริน ร้านนี้อาหารอร่อย”
“ขอบคุณมากค่ะคุณป้า”
รินรดียิ้มหวาน หญิงสาวเอื้อมมือไปตักกุ้งทอดซอสมะขามให้คุณจารีย์ ตักให้คุณสิรดา และสุดท้ายก็ตักให้บารเมษฐ์ด้วย
“ขอบคุณครับ แค่คุณรินรดีอย่าลำบากเลยจะดีกว่า”
คุณจารีย์อยากจะบิดลูกชายให้เนื้อเขียวที่เจ้าตัวเททิ้งทุกการกระทำของรินรดีแบบไม่ไว้หน้า ซ้ำยังตักอาหารที่ไม่ใช่ที่รินรดีตักให้กินอย่างหน้าตาเฉย คุณสิรดาเองก็หน้าจืดเจื่อนไม่ต่างจากรินรดีสักเท่าไรนัก จนคุณจารีย์อดเห็นใจไม่ได้ แต่ก็จนปัญญาที่จะแก้ไข เพราะรู้จักนิสัยของลูกชายดี แค่ยอมนั่งกินข้าวด้วยไม่ลุกหนีไปก่อนก็ดีเท่า
