บทที่ 10
“คนบ้า คนนิสัยไม่ดี”
แสนหวานบ่นอุบตอนที่กระแทกตัวลงบนที่นอน คว้าหมอนหนุนใบโตมาทุบๆ เพื่อระบายความหงุดหงิด นี่เธอคาดหวังอะไร กล้าไปคาดหวังแบบนั้นกับคนที่เอาตัวเองเป็นศูนย์กลางจักรวาลอย่างบารเมษฐ์ได้อย่างไรกัน
“หวานขอให้คุณเมษฐ์กินไม่ได้ นอนไม่หลับ กระสับกระส่าย”
มือเรียวทั้งทุบทั้งบิดหมอนจนบิดเบี้ยวแถมตอนหลังยังยกฟาดไปมาบนที่นอนเพื่อระบายความหงุดหงิด ยิ่งนึกถึงใบหน้าหล่อเหลาแสนยียวนของบารเมษฐ์ก็ยิ่งออกแรงกระทำมากขึ้น ราวกับว่าหมอนในมือคือบารเมษฐ์ แต่การกระทำของแสนหวานต้องชะงักเมื่อเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น แสนหวานวางหมอนในมือลงแล้วคลานไปที่หัวเตียง โทรศัพท์ของเธอวางอยู่ที่โต๊ะวางของข้างเตียง
เห็นเป็นเบอร์ของบารเมษฐ์แสนหวานก็ยิ่งหงุดหงิด หญิงสาวแยกเขี้ยวใส่โทรศัพท์ไปหนึ่งทีแต่ก็ยอมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดรับสาย
“ถ้าคุณเมษฐ์จะโทร.มาแกล้งกัน หวานจะเปิดขายเบอร์โทรศัพท์ส่วนตัวท่านประธานบีเ
