เธอต้องฝันไปแน่ๆ
นั่นคือความคิดแรกที่แว่บเข้ามาในหัวของแสนหวานตอนที่เธอสะดุ้งตื่น ตากลมสวยกวาดสายตามองไปโดยรอบเห็นว่าเป็นห้องนอนของเธอที่อยู่ในคอนโดฯ ของบารเมษฐ์ก็ผ่อนลมหายใจออกมาอย่างโล่งอก
แต่เดี๋ยวก่อนนะ ทำไมเธอถึงได้นอนอยู่บนเตียงในท่าเรียบร้อยขนาดนี้ ห่มผ้าด้วย เพราะก่อนที่ภาพจะตัดเธอยืนคุยโทรศัพท์อยู่ที่ข้างเตียง บารเมษฐ์คงต้องเข้ามาดูเธอแน่หลังจากที่เธอเงียบไปดื้อๆ
ไม่ใช่ว่าเขาเห็นภาพทุเรศๆ ของเธอไปแล้วหรอกนะ
แสนหวานเบะปากทำหน้าราวกับเด็กถูกแย่งขนม บารเมษฐ์ต้องเห็นภาพที่ไม่น่าดูของเธอไปแล้วแน่ๆ ล้มตึงไปขนาดนั้น เธอจะมีโอกาสได้จัดท่านอนให้ดูดีได้อย่างไรกัน
และเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดเธอไม่ได้ฝันไป
แสนหวานอยากจะโอดครวญให้นานกว่านี้หากไม่ติดว่านาฬิาติดผนังบอกเวลาเหลืออีกสิบห้านาทีจะเจ็ดโมงเช้า ร่างบางกระโดดลงจากเตียง คว้าผ้าเช็ดตัววิ่งเข้าห้องน้ำไปแบบตัวปลิว ใช้เวลาเพียงไม่นาน
