2.3
739 คำ
“สวัสดีค่ะคุณป้า”
“หนูรินกลับมาตั้งแต่เมื่อไรลูก ไม่เห็นโทร.บอกป้าเลย ป้าจะได้ไปรับ”
“เซอร์ไพร์สไงคะ”
รินรดีนางแบบสาววัยยี่สิบห้าปีหลานสาวคนเดียวของคุณสิรดาเดินเข้ามาสวมกอดผู้เป็นป้า เธอเพิ่งกลับมาจากการทัวร์ยุโรปกับกลุ่มเพื่อนสนิท ตั้งใจมาเซอร์ไพร์สวันเกิดของคนเป็นป้าโดยเฉพาะ
“รินมีของมาฝากคุณป้าเยอะแยะเลยค่ะ ส่วนนี้คือของขวัญวันเกิด ขอให้คุณป้าสุขภาพแข็งแรง อยู่เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้รดีนานๆ เลยนะคะ”
รินรดีส่งกล่องของขวัญกล่องเล็กขนาดพอดีมือให้คุณสิรดาที่ด้านในเป็นเข็มกลัดเพชรรูปหยดน้ำล้อมรอบด้วยทับทิมสีแดงอร่าม หญิงสาวเปิดกล่องออกเพื่อให้คุณสิรดาได้เห็นของขวัญที่เธอตั้งใจคัดสรรมาโดยเฉพาะ และคุณสิรดาก็ตาเป็นประกายเมื่อได้เห็นของขวัญจากหลานสาวคนโปรด
“สวยมากเลยลูก ขอบใจมากๆ เลย มาให้ป้ากอดอีกที”
รินรดีโผเข้ากอดคุณสิรดาอีกครั้งก่อนที่ทั้งคู่จะผละออกจากกัน คุณสิรดากวักมือเรียกสาวใช้มาช่วยรินรดีขนของเข้าไปในคฤหาสน์หลังงาม
“เด็กๆ จ้ะ ช่วยยกของคุณรินไปเก็บหน่อยจ้ะ”
สาวใช้สองคนที่อยู่บริเวณนั้นรีบกรูกันเข้ามาช่วยจัดการยกข้าวของของรินรดีทันที
“รินขอไปเปลี่ยนเสื้อผ้าสักครู่นะคะคุณป้าเดี๋ยวรินลงมาค่ะ”
“ไปเถอะลูก แต่ถ้าไม่ไหวก็นอนพักได้นะเผื่อเจ็ทแล็ก”
“ไหวค่ะคุณป้า แค่นี้สบายมาก”
“จ้ะ”
คุณสิรดามองตามแผ่นหลังของหลานสาวเพียงคนเดียวไปด้วยความภาคภูมิใจ รินรดีเป็นเด็กดีมาตลอด เธอดูแลรินรดีมาตั้งแต่เด็กๆ และรินรดีก็ไม่เคยนอกลู่นอกทางเลยสักครั้ง จึงไม่แปลกที่คุณสิรดาจะทุ่มเทความรักทั้งหมดให้กับหลานสาวอย่างรินรดี
งานเลี้ยงวันเกิดของคุณสิรดาจัดแบบงานเลี้ยงค็อกเทลโดยบริเวณจัดงานคือห้องโถงของคฤหาสน์ ทันทีที่ก้าวเข้ามาในงานแสนหวานก็ตรงดิ่งที่ซุ้มขนมทันที ลืมไปเสียสนิทว่าก่อนหน้านี้เธอไม่พอใจบารเมษฐ์อยู่นิดนึง
“คุณเมษฐ์กินด้วยกันไหมคะ”
“ไม่ล่ะ”
บารเมษฐ์ส่ายหน้า เขาไม่ใช่ชอบกินของหวานอยู่แล้ว ผิดกับแสนหวานที่หยิบขนมที่จัดไว้เป็นคำๆ เข้าปากด้วยท่าทางเอร็ดอร่อย บารเมษฐ์ยังคงยืนอยู่ที่ข้างแสนหวานที่เพลิดเพลินกับการกินจนดูเหมือนว่าจะลืมเลือนเจ้านายอย่างเขาไปเสียแล้ว แต่ถึงกระนั้นบารเมษฐ์ก็ไม่ได้ติดใจอะไร เขายังคงยืนอยู่ข้างแสนหวานจนกระทั่งเสียงหนึ่งดังขึ้น
“หวาน”
ตอนที่หันมาทางต้นเสียงส้อมจิ้มขนมยังคาอยู่ในปากของแสนหวาน พอเห็นว่าเป็นคนที่รู้จักกันเป็นอย่างดี ดวงตากลมโตก็เป็นประกายด้วยความดีใจ
“รัก มาได้ยังไง”
“รักมากับเจ้านายน่ะ แล้วหวานล่ะ”
“มากับเจ้านายเหมือนกัน” แสนหวานรีบวางจานขนมในมือลงแล้วรีบแนะนำให้แสนรักได้รู้จักกับบารเมษฐ์ “คุณเมษฐ์คะ นี่แสนรักเพื่อนของหวานเองค่ะ รัก นี่คุณบารเมษฐ์เจ้านายของหวานเอง ประธานบีเอสมอลล์”
“สวัสดีค่ะคุณบารเมษฐ์”
“สวัสดีครับ”
บารเมษฐ์รับไหว้และยิ้มทักทายแสนรักตามมารยาท แต่ครู่ต่อมาคิ้วได้รูปที่พาดเหนือดวงตาเรียวรีต้องขมวดมุ่นเมื่อได้ยินคำพูดของแสนรัก
“คุณบารเมษฐ์ดูต่างจากที่หวานเล่าให้ฉันฟังเยอะเลยนะคะ”
“แสนหวานเล่าถึงผมว่ายังไง” บารเมษฐ์เลิกคิ้วถามกลับในทันที
“ก็บอกว่าคุณบารเมษฐ์เป็นเจ้านายที่น่าหยุม…อื้อๆ”
แสนรักดิ้นขลุกขลักเมื่อถูกแสนหวานกระโดดตะปบปิดปากเอาไว้ แสนหวานละล่ำละลักหันไปบอกบารเมษฐ์ด้วยท่าทางลุกลี้ลุกลน
“คุณเมษฐ์คะ หวานขอตัวสักครู่นะคะ”
ไม่รอให้เขาอนุญาตแสนหวานก็ลากแสนรักออกไปจากตรงนั้น บารเมษฐ์มองตามทั้งคู่ไปจนลับสายตา พอแสนรักกับแสนหวานพ้นออกไปจากห้องโถงงานเลี้ยง ใบหน้าที่เคยเรียบนิ่งก็มีรอยยิ้มจางๆ ทว่าชั่วพริบตาก็เลือนหายไป
- ผู้เขียน
