“พี่ไทเป” นีน่าที่นอนหนุนตักแกร่งของชายหนุ่มเอ่ยเสียงหวานขึ้นมาที่เห็นนั่งอ่านหนังสือมาหลายชั่วโมงได้แล้ว ตั้งแต่ที่เธอตื่นนอนจนถึงช่วงบ่าย
“อืม ว่าไง” เสียงทุ้มเอ่ยกลับ โดยไม่มองหน้า
“จะอ่านหนังสือไปถึงเมื่อไรกันค่ะ” ร่างเล็กลุกขึ้นนั่งและคลานเข้ามานั่งบนตักของเขา เพื่ออยากให้เขาสนใจเธอ
“อะไรเนี่ย มานั่งบนตักฉันทำไม คนกำลังอ่านหนังสือ”
“แน่ใจนะว่าอ่าน นีน่าเห็นหนังสือมันกลับหัวมาตั้งนานแล้วนะคะ”
“เธอเห็นมันกลับหัวก็ไม่ได้แปลว่าฉันอ่านมันไม่ได้ คนฉลาด ๆ อย่างฉันอยากจะอ่านแบบไหนฉันก็อ่านได้”
“เหรอคะ” เธอทำเสียงเล็กเสียงน้อยตอบกลับและหัวเราะคิกคัก
“ไปนั่งไกล ๆ ฉันไป” เสียงเข้มเอ่ยไล่ และวางหนังสือลงและแสร้งทำเป็นหน้าขรึม
“เฮ้อ~ ไล่แบบนี้นีน่าไปก็ได้ มีผู้ชายเยอะแยะที่อยากเดตกับนีน่า”
“นั่งลง ไม่ต้องลุกออกไปแล้ว” เมื่อเธอทำท่าจะลุกขึ้น มือหนาก็เข้ามาดึงให้เธอกลับเข้ามานั่งบนตักของเขา
