ก๊อก ๆ
เสียงเคาะประตูหน้าห้องดังขึ้น ปลุกให้ดวงตาสีนิลกะพริบถี่ ๆ เพื่อปรับแสงพอมองหาหญิงสาวร่างบางที่เขานอนกอดตลอดทั้งคืนก็ไม่ได้อยู่อ้อมอกของเขาอีก แต่ไปนอนกอดกับเจ้าตัวแสบที่นอนยิ้มร่าส่งมาให้เขา ที่ไม่รู้ว่าเจ้าตัวตื่นมาตั้งแต่ตอนไหน
“เดี๋ยวพ่อมานะ อย่าส่งเสียงดังล่ะ เดี๋ยวพี่เขาตื่น” ไทเปอมยิ้มที่ไซรัสส่งยิ้มมาให้เขาอย่างเอ็นดู และทำมือจุ๊ปากให้เขาเงียบ เขาจึงได้แต่อมยิ้มกับความฉลาดของเด็กน้อยคนนี้ และรีบลุกเดินไปดูว่าใครมาเคาะเรียกตั้งแต่เช้า
แกร่ก! ทันทีที่เขาเปิดประตูก็ต้องตาค้างทันทีที่เป็นมิลินเองที่มาเคาะห้องพร้อมกับลูคัสที่ยืนหน้านิ่งมองเขาแบบกวน และสายตาเตรียมสอดส่องมองมาดูด้านในห้องของเขา
“ไงมาแต่เช้าเลยรบกวนไทเปไหม พอดีเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าไซรัสมีฉีดวัคซีนวันนี้ ตัวแสบตื่นยัง”
“อ๋อ ตื่นแล้วล่ะ เข้ามาก่อนสิ นั่งรอก่อนนะ เดี๋ยวไทเปอุ้มไซรัสออกมาให้”
“โอเค มึงหิวน้ำหรือต้องก
