“พริก...มีใครทำอะไรหนูหรือเปล่า แม่ทิ้งร้านกลับมาเลย”
ฉันกอดตอบแม่ก่อนจะผละออกมายิ้มให้ “ไม่มีค่ะแม่ ถ้าพวกเฮียไปช้าอีกนิดเดียว พริกน่าจะรื้อบ้านนั้นทิ้งแล้ว เอาแม่มาหลอกว่าแม่อยู่ที่นั่นให้ตายเถอะ พริกก็นึกว่าพวกนักเลงปล่อยกู้เงินผิดกฎหมายจับแม่ไปนะสิ”
“กู้เงินอะไรกันเล่า แม่ไม่เคยกู้เงินแบบนั้นหรอก”
“ก็แม่ชอบมีลับลมคมใน”
นั่นไงดูพิรุธชัดเจนตั้งแต่สีหน้า ดูเหมือนพยายามปิดบังเอาไว้ ก่อนพี่รินจะเฉลยออกมา
“คุณน้า...ยายพริกรู้เรื่องหมดแล้วค่ะ”
“ระ...รู้...รู้แล้ว” แม่หน้าซีดเผือดลงอีก ทำให้ฉันยิ่งได้ใจดึงหน้าให้ตึงขึ้นอีก ก่อนจะทำเหมือนเจ็บปวดใจมาก ๆ ยกมือขึ้นกำตรงหัวใจ
“พริก...แม่ขอโทษ...หนูอย่าคิดมากนะ...หนูเป็นโรคหัวใจอยู่”
“พริกเสียใจ...ตลอดหลายปีที่แม่ปิดบังพริก...ฮึก...พวกเรา...พวกเรา” ฉันเริ่มน้ำตาคลอออกมา จากนั้นแม่ร้องไห้ออกมาแล้ว แต่ว่า...
“คุณน้าไร้สาระ...ยายนี่ไปด่าคุณย
