…ลมหายใจเฮียยังอุ่นชิดใบหู
ปลายนิ้วยังแตะอยู่ตรงนั้น ไม่ขยับต่อ แต่ก็ไม่ยอมผละออกไปโดยที่ปลายนิ้วที่มีผ้าขนหนูผืนบางกดเข้าไปจุดที่ทำให้ฉันอ่อนระทวย
“ฮะ...เฮีย...ตรงนั้นมัน” ฉันกัดริมฝีปากแน่นมองคนที่จ้องตาฉันไม่กะพริบ ทั้งยิ้มมุมปากราวกับรู้ว่าหากกดไปตรงจุดที่แสนอ่อนไหวตรงนี้แล้วฉันจะทนไม่ได้
“มันทำไมครับ”
นอกจากเฮียจะกดย้ำ ๆ พร้อมกับพูดเสียงเพราะแล้วดวงตาที่มองฉันมันหวานฉ่ำจนฉันหรือรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะหลงกลเฮียเข้าให้แล้ว
นี่มันในเต็นท์นะเฮียจะมาทำแบบนี้ไม่ได้
“เฮีย...พริก...ทำเอง”
เธอยกมือขึ้นไปคว้าผ้าขนหนูเอาไว้ แต่เฮียนอกจากไม่ปล่อยแล้วยังมองตรงจุดอ่อนไหวของฉันชัด ๆ ทำให้ฉันอยากจะบ้า
มันใช่เวลามาจ้องหรือไง
ให้ตายเถอะ...นี่เฮียอยากกินฉันจนอดใจไม่ไหวขนาดนี้เลยหรือไง ยังไม่ได้เป็นแฟนกันสักหน่อย แต่ทำอะไรเกินสถานะแฟนไปมากแล้วนะ
“เฮีย...” ฉันเรียกเสียงแผ่วพร้อมกับจับข้อมือเฮ
