คืนนี้ไม่ได้นอนกับเฮียหรอก เพราะพี่รินดันชวนเพื่อนฉันอย่างนังลูกฟูกและจูเน่มานอนห้องเฮีย ใช่แล้ว พี่รินก็มานอนด้วย ดีที่เตียงห้องเฮียกว้างมาก นอนสี่คนสบายเลย
“โหย...ห้องเฮียเตียงกว้างมาก เล่นฟุตบอลได้เลย”
หึ ๆ
พี่รินยิ้มแปลก ๆ จนฉันขนลุก คงไม่ใช่เพราะคำพูดฉันเมื่อกี้หรอกนะ จนกระทั่งพี่รินโน้มใบหน้าลงมาก่อนกระซิบเสียงน่ากลัว
“ไอ้ปัณณ์น่ะ มันไม่เล่นฟุตบอลบนเตียงหรอก แต่ถ้ากินพริกแกงล่ะไม่แน่”
ทำไมพี่รินต้องทำเสียงต่ำขู่ฉันอย่างนั้นด้วยล่ะ ให้ตายสิ รู้สึกน่ากลัวยังไงไม่รู้ หากฉันได้เป็นแฟนเฮียจริง ๆ ต้องเจอกับอะไรบ้างนะ
ส่วนนังลูกฟูกกับนังจูเน่บิดปากคว่ำ เหมือนฉันตอแหลว่ากลัว ไม่ได้กลัวจริง
“ไม่ต้องมองฉันอย่างนั้นเลยนังพวกตัวดี”
“ร้อนตัวเหอะ...กูยังไม่ได้พูดอะไรเลย” นังลูกฟูกเปิดก่อนเลย คนที่ร้อนตัวไม่ใช่ฉันแล้วแหละ น่าจะเป็นพวกมันมากกว่า
“นี่พี่ริน...พี่ปั้นแซ่บปะ” นังจูเน่สายเผ
