สี่วันผ่านไป...เวลาเดินเร็วจนฉันงงเพราะอะไรน่ะเหรอ
ถึงช่วงจัดทริปหรือเรียกว่า ‘กริ๊บ’ ของพี่รินก็ได้แล้วเป็นช่วงที่เหล่าอาจารย์ยกคลาสเนื่องจากหยุดยาวบวกลา ดังนั้นเปิดเรียนมาสองวันก็หยุดยาวเลย พวกเราจึงเลื่อนเวลาคนนำทางและลูกหาบโดยจ่ายเงินเพิ่มให้ โดยการเดินป่าครั้งนี้ไปกันที่แม่ฮ่องสอน
“เฮียเราจำเป็นต้องไปเดินป่าไกลขนาดนั้นเลย”ฉันยังไม่จบ วันนี้นอกจากจะต้องมารวมกันที่คอนโดของเฮียอีกคอนโดที่พี่ปุณณ์ก็อยู่ที่นี่ด้วย กับพี่รินและพี่ปั้นที่อยู่ใกล้ ๆ กันฉันก็ยังไม่ยอมแพ้ที่จะหนีทริปนี้
“ไอ้รินอยากไป”
“พริกไม่อยากไปนี่ เฮียไปกันเลยเดี๋ยวพริกเฝ้าห้องให้”
“ไม่ได้ จองตั๋วแล้ว”
“พริกยังไม่ได้ขอแม่เลย แม่คงไม่อนุญาต ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ น่ารักไปเดินป่าแบบนี้อันตรายแน่ ๆ”
“โทรบอกให้แล้ว”
ดักทุกทาง...ท้อ ชีวิตอีพริกท้อแล้ว กำลังเป็นช่วงหน้าฝนด้วยเละเทะ ฉันดูรีวิวมีพวกทากด้วยนี่
ฉันเดินใบหน้าเซื่อ
