เสียงไก่ขันดังแว่วแทรกผ่านม่านแห่งความฝัน ฉันขยับตัวเล็กน้อยก่อนจะค่อย ๆ ลืมตาขึ้น ใบหน้าที่อิดโรยมองไปยังขอบหน้าต่างที่เริ่มสว่างขึ้นด้วยแสงอาทิตย์ยามเช้า ความรู้สึกอันหนักอึ้งในอกยังคงอยู่ ไม่จางหายไปไหน...
ฉันลุกขึ้นจากที่นอนอย่างเชื่องช้า อาการปวดหัวจากการร้องไห้เมื่อคืนยังคงหลงเหลืออยู่ แต่วันนี้ฉันจะไม่จมกับมันอีกแล้ว
ผ้าห่มสีชมพูถูกพับเก็บให้เข้าที่ ก่อนที่ฉันจะลงไปอาบน้ำล้างตัว แล้วเข้าครัวไปทำข้าวต้มให้กับพ่อ ส่วนแม่ก็เตรียมของสำหรับใส่บาตรตอนเช้า
“ได้คุยกับชบาบ่” (ได้คุยกับชบาไหม)
แม่เอ่ยถามในขณะที่กำลังตักข้าวใส่จาน เพื่อเตรียมจะนำไปรอใส่บาตรที่หน้าบ้าน
“ยังไม่ได้คุยจ้ะ ทำไมเหรอ”
“บ่มีหยังดอก” (ไม่มีอะไรหรอก)
เธอเอ่ยโดยไม่มองตา แต่ฉันกลับสังเกตเห็นได้ถึงความผิดปกติที่ซ่อนอยู่ มีอะไรกันหรือเปล่านะ หรือว่าทะเลาะกันอีกแล้ว เมื่อวานฉันไม่ได้อยู่บ้านทั้งวันด้วยสิ
เมื่อเห็นว่
